سومین هفته اعتراضات سراسری در فرانسه/ "جلیقه زردها" کیستند و چه می‌خواهند؟

تظاهرات سراسری معترضان جنبش موسوم به " جلیقه زردها" در شهرهای مختلف فرانسه وارد سومین هفته خود شده است.

به گزارش سارنا به نقل از عصرایران، اعتراضاتی که جرقه آن ابتدا به بهانه مخالفت با افزایش قیمت سوخت آغاز شد، حالا تبدیل به جنبشی سیال و سراسری بر ضد حکومت فرانسه شده است.

معترضان می‌گویند افزایش نزدیک به 25 درصدی قیمت هر لیتر گازوئیل و بنزین طی کمتر از یک سال از توان پرداخت بسیاری از شهروندان خارج است و زندگی آنها را سخت‌تر می کند. قیمت هر لیتر گازوئیل هم اینک در فرانسه 1.5 یورو است.

دلیل افزایش قیمت سوخت در سال 2018، علاوه بر افزایش جهانی قیمت نفت موضوع مالیاتی است که دولت "امانوئل ماکرون" در چارچوب سیاست زیست محیطی" خودرو سالم ، سوخت سالم" از سال گذشته میلادی روی سوخت‌های هیدروکربنی از جمله بنزین و گازوئیل وضع کرده و در قالب آن هر لیتر گازوئیل شامل مالیات اضافه "هفت و نیم" سنتی و هر لیتر بنزین با مالیات اضافه 4 سنتی مواجه شده است.
اما "امانوئل ماکرون" رییس جمهوری فرانسه اصرار دارد که معترضان فقط دولت فرانسه را می‌بینند و به افزایش قیمت جهانی نفت و سودجویی شرکت‌های خصوصی نفتی توجهی ندارند. او همچنین مخالفان سیاسی خود را متهم کرده که تحت لوای این اعتراضات می‌خواهند جلوی اصلاحات مدنظر او را بگیرند.

تظاهرات جلیقه زردها در پاریس

ماکرون تا کنون در برابر خواسته معترضان به برداشته شدن مالیات اضافه روی سوخت‌های هیدروکربنی کوتاه نیامده و همچنان اصرار بر اجرای این طرح دارد و به خاطر همین سرسختی ماکرون است که علاوه بر کاهش محبوبیت او طی هفته‌های گذشته به حدود 30 درصد، معترضان "جلیقه زرد" خواستار استعفای او از مقام ریاست جمهوری هم شده‌اند.

اما نطفه اعتراضات جنبش موسوم به "جلیقه زردها" چند ماه پیش از این بسته شد. زمانی که یک زن راننده 32 ساله فرانسوی به نام " پریسیلیا لودوسکی" در ماه می سال جاری میلادی در اعتراض به افزایش قیمت سوخت توماری اعتراضی نوشت و با قراردادن آن روی شبکه اینترنت، از مردم فرانسه خواست تا آن را امضا کنند.

 هفته‌ها از این فراخوان گذشته بود و این فراخوان بازتاب چندانی نیافته بود تا اینکه در واپسین هفته اکتبر روزنامه "لوپاریزین"فرانسه گزارشی را از کمپین این زن جوان راننده منتشر کرد و پس از بازتاب این گزارش، کم‌کم امضاکنندگان این تومار رو به افزایش گذاشت و گروه‌های مختلف این کمپین را در شبکه‌های مجازی گسترش دادند.

نخستین روز تظاهرات در 17 ماه نوامبر (26 آبان 97) با تظاهرات 280 هزار نفری معترضان موسوم به "جلیقه زردها" در شهرهای مختلف فرانسه و بستن شاهراه‌های مواصلاتی شهرهای مختلف این کشور از سوی معترضان، به انجام رسید و در فاز دوم در روز 24 نوامبر دهها هزار نفر در شهرهای مختلف فرانسه به خیابان‌ها آمدند؛ تظاهراتی که سازماندهی آن از طرف شبکه‌های اجتماعی صورت گرفته بود و متولی خاصی برای آن وجود نداشت، اما برخی احزاب و گروه‌ها پس از تداوم و سریالی شدن اعتراضات تلاش کرده اند این جنبش اعتراضی را از آن خود کنند.

معترضان این جنبش به تاسی از یک قانون الزام‌آور رانندگی در فرانسه جلیقه‌های زرد برتن کردند. بر اساس این قانون که 10 سال پیش تصویب شده،" جلیقه زرد" باید داخل خودرو هر شهروند فرانسوی باشد تا به محض خراب شدن اتومبیل یا پدید آمدن یک وضعیت اضطراری راننده خودرو این جلیقه را برتن کند و منتظر حضور نیروهای امدادی شود. نپوشیدن جلیقه زرد برای راننده متخلف جریمه‌ای معادل 150 دلار آمریکا در پی خواهد داشت.

تظاهرات جلیقه زردها در پاریس

معترضان دولت فرانسه را به خاطر افزایش قیمت سوخت و تحمیل فشار اقتصادی به اقشار مردم سرزنش کرده و خواهان عدم افزایش قیمت سوخت هستند. اما این تنها نوک قله کوه است که از آب بیرون آمده و در جریان این جنبش اعتراضی بسیاری مطالبات دیگر نیز وجود دارد، که از مهم‌ترین آنها سخت‌تر شدن شرایط زندگی فرانسوی‌ها در اثر سیاست‌های حمایت از مهاجران خارجی است که این بخش از اعتراضات طبقه متوسط به پایین فرانسه با خواست‌های جریان های راست افراطی و احزاب نژادپرست و پوپولیستی همخوانی دارد.

البته این آدرس درست یا غلطی است که احزاب و جنبش‌های دست راستی به این تظاهرات تزریق می‌کنند و دلیل بخشی از فشار اقتصادی تحمیل شده به طبقات فرودست‌تر جامعه فرانسه را ناشی از هزینه‌های سرسام‌آور پرداختی از بودجه عمومی دولت به پناهجویان و مهاجران خارجی در این کشور می‌دانند.

موضوع اعتراض که با جرقه افزایش قیمت سوخت بود به مرور به سایر موضوعات گسترش یافت و آن گونه که در گزارش رادیو ملی فرانسه آمده : مسایلی چون عوارض و مالیات زیاد، ضعف قدرت خرید و وضعیت بازنشسته‌ها هم کم کم وارد بحث‌ها و شعارهای اعتراضی "جلیقه زردها" شد. اما بر اساس این گزارش،وجه مشترک همۀ این بحث‌ها و اعتراض‌ها یک خواستۀ عمومی است: افزایش قدرت خرید و بهبود سطح زندگی.

غالب افراد حاضر در تظاهرات اعتراضی از طبقات متوسط به پایین جامعه فرانسه هستند و در مناطق حومه ای شهرهای بزرگ و یا حتی روستاها و شهرهای کوچک سکونت دارند. بسیاری از آنها حتی در انتخابات مختلف رای هم نداده و به گفته خودشان در حاشیه بوده‌اند.

تا کنون در میان احزاب عمده فرانسه، تنها حزب "جبهه ملی" فرانسه به ریاست خانم "مارین لوپن" به صراحت از این جنبش حمایت کرده است. با این حال "مارین لوپن" سازماندهی این تظاهرات و اعتراضات از سوی حزب متبوع خود را رد کرده است و آن را یک جنبش خودجوش توصیف کرده است که خواست‌های آن مورد حمایت حزب دست راستی جبهه ملی فرانسه است.

 در تظاهرات مختلف در شهرهای فرانسه تا کنون دستکم 2 نفر در حواشی تظاهرات و بنا به دلایل تصادف‌گونه کشته شده‌اند. صدها نفر نیز در جریان این تظاهرات ها به صورت جدی یا جزئی زخمی شده اند. همچنین پلیس فرانسه برای خواباندن تظاهرات اقدام به پرتاب گازاشک آور و استفاده از خودرو آب‌پاش کرده است. صدها نفر نیز در فازهای مختلف اعتراضات دو هفته گذشته، از سوی پلیس فرانسه در شهرهای مختلف دستگیر شده‌اند.