ایمان به بعثت پیامبر (ص) مقدمه معرفت به امام معصوم است

به گزارش سارنا به نقل از تسنیم، روز بیست وهفتم ماه رجب مصادف با مبعث حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله از اعیاد بزرگ مسلمانان است. این روز،‌ آغاز رسمی رسالت پیامبر اسلام شناخته می‌شود که با نزول اولین آیات قرآن همراه بود. ابلیس که به واسطه اخبار پیامبران با ظهور رسول خدا و تبعات بعثت آگاهی داشت، همواره مترصد اولین فرصت بود تا به وسیله ایادی خود که متشکل از یهودیان شبه‌جزیره عربستان بودند، مقابل پیامبر و ظهور اسلام بایستد، اما خواست خداوند تحقق یافت و خط جریان بعثت روز به روز مرزهای اعتقادی و جغرافیایی را در می‌نوردید.

این حساسیتِ جبهه‌ی دشمن به سردمداری ابلیس از سر آگاهی او نسبت به عواقب بعثت نبوی بود، چرا که  به‌خوبی می‌دانست بعثت این رسول آخرالزمانی آغاز فصل جدیدی از برنامه‌های خداوند در پهنه‌ی عالم است که پایان آن، منجر به نابودی تمام بدان و بدی‌ها از صفحه‌ی روزگار می‌شود و این پایان، به وسیله‌ی مردی از فرزندان خاتم‌الأوصیاء، علی بن ابی طالب علیه‌السلام یعنی امام عصر عجل الله تعالی فرجه و با هدایت‌های الهی رقم خواهد خورد. این مسئله مستند به آیات و احادیث متعددی است.

بنابراین اتصال جریان بعثت رسول خدا صلی الله علیه و آله به خاندان عترت مبتنی بر حقیقتی در نظام عالم است و هرکه از این حقیقت رویگردان شود، در واقع مقابل خواست خداوند ایستاده است. به این لحاظ در آیات متعدد قرآن، پس از ایمان به رسول الله صلی الله علیه و آله، بر ایمان به ولایت عترت علیهم‌السلام تأکید شده است و در واقع لازم و ملزوم یکدیگرند.

زراره از یاران امام باقر علیه‌السلام در روایتی از آن حضرت درباره معرفت امام پرسید که آیا این معرفت بر تمام خلق واجب است یا خیر؟ امام فرمود  إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَ‏ مُحَمَّداً إِلَى النَّاسِ أَجْمَعِینَ رَسُولًا وَ حُجَّةً لِلَّهِ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِهِ فِی أَرْضِهِ‏ فَمَنْ آمَنَ‏ بِاللَّهِ وَ بِمُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ وَ اتَّبَعَهُ وَ صَدَّقَهُ فَإِنَّ مَعْرِفَةَ الْإِمَامِ مِنَّا وَاجِبَةٌ عَلَیْهِ وَ مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ‏ وَ لَمْ یَتَّبِعْهُ‏ وَ لَمْ یُصَدِّقْهُ‏ وَ یَعْرِفْ حَقَّهُمَا فَکَیْفَ یَجِبُ عَلَیْهِ مَعْرِفَةُ الْإِمَامِ وَ هُوَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ یَعْرِفُ حَقَّهُمَا ... وَ اللَّهِ مَا أَلْهَمَ الْمُؤْمِنِینَ حَقَّنَا إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَل‏؛‌ یعنی خداى عز و جل محمد صلی الله علیه و آله را بر تمام مردم به‌عنوان رسول و حجت خدا بر همه خلقش در روى زمین مبعوث فرمود، پس هر که به خدا ایمان آورد و به محمد رسول خدا ایمان آورد و پیروی‌ و تصدیقش کند، معرفت امام از ما خانواده بر او واجب است و کسى که به خدا و رسولش ایمان نیاورد و از او پیروى و تصدیقش نکند و حق خدا و رسولش را نشناسد، چگونه معرفت امام بر او واجب باشد، در صورتى که به خدا و رسولش ایمان نیاورده و حق آنها را نشناخته است؟ ... به خدا حق ما را کسى جز خدا به مؤمنین الهام نکند.

امام باقر علیه‌السلام در این روایت، دو ویژگی را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله مطرح می‌کنند:
اول اینکه به‌سوی تمام خلایق مبعوث شد نه صرفاً برای مردمی خاص.
دوم اینکه ایشان را حجت خدا بر تمام مخلوقات زمین معرفی کردند.

حالا در صورتی که فردی ایمان به این رسول بزرگوار بیاورد و از سیره ایشان تبعیت کرده و در عمل تصدیقش کند،‌ معرفت یافتن به امام معصوم علیه‌السلام بر او واجب می‌شود؛ در این شرایط است که باید همانند خداوند و رسول به او ایمان بیاورد، از وی تبعیت و بعد با اعضاء و جوارح او را تصدیق کند. در آیه 59 سوره نساء می‌خوانیم «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم‏...» یعنی ای کسانی که ایمان آوردید،‌ خدا و رسول و نیز صاحبان امر از بین خودتان را اطاعت کنید.» خود رسول خدا صلی الله علیه و آله مبتنی بر همین خواست خداوند مبنی بر لزوم مودت و معرفت به عترت، بارها مسلمانان را دعوت به خاندان پاک خویش می‌کرد و نسبت به امیرالمؤمنین علیه‌السلام از ایشان عهد و پیمان می‌گرفت و طبق آیه‌ی «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏»، اجر رسالت خویش را مودت نسبت به خاندان عترت معرفی می‌کرد و در  روز غدیر آن پیمان مستحکم را از تمام امت خویش گرفت.

متأسفانه امت اسلام بلافاصله پس از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نه تنها حق اجر بعثت یعنی مودت به عترت را ادا نکردند بلکه با شدیدترین وجه ممکن با آل بیت رسول برخورد کردند و حادثه‌ای آفریدند که داغ ننگ آن تا ابد بر پیشانی سردمداران آن باقی می‌ماند؛ این عده نشان دادند که اعتقادشان به پیامبر صلی الله علیه و آله از مرحله‌ی ایمان، به اوج ضلالت و رذالت رسید. این فعل مسلمانان سبب شد تا خواست خداوند به مدتی طولانی به وقفه بیفتد و در این شرایط، بشریت با عبور از جریان آخرالزمان آنچنان به اضطرار بیفتد که دوباره نسبت به حکومت مردانی از خاندان وحی احساس نیاز کنند تا خداوند شرایط امر را فراهم کند.