به گزارش سارنا به نقل از فارس، جشنواره کن با تمام حواشی و سیاست‌زدگی‌های آشکارش پایان یافت اما نکته مهم که باید بر آن نور تابانده شود، تلاش «کن» به عنوان مهمترین جشنواره جهانی فیلم در راستای نوعی مهندسی اجتماعی است.
برای رسیدن به درکی دقیق از این مهندسی کافی است که به برگزیده های این جشنواره (سینماگرها و آثار) طی سال های اخیر نگاه تازه ای انداخت.
در همین ابتدا میتوان به رفتارهای این جشنواره از سال ۲۰۱۰ به این سو اشاره کرد که چگونه با اضافه شدن بخش جایزه «بهترین فیلم»؛ در مسیر ستایش از همجنس‌بازی حرکت کرده است.
اما این تمامی ماجرا نیست این روند حمایت از از همجنس‌بازی از یک سو و دفاع از فیمنیسم برتری‌طلب فرانسوی از دیگر سو در این سال‌ها به بخش‌های اصلی جشنواره هم کشیده شده است.
برای روشن شدن این موضوع کافی است به سیاهه برندگان بخش‌های اصلی جشنواره کن ۲۰۲۳ بپردازیم:
نخل طلا
مهمترین جایزه جشنواره یعنی «جایزه نخل طلا» بهترین فیلم به خانم ژوستین تریه رسید.
این در حالی است که در بیش‌تر جدول‌های آرای منتقدان غربی، فیلم «آناتومی یک سقوط» از همین خانم تریه در میان ۵ فیلم نخست هم نیست. به عنوان نمونه به جدول ارزش‌گذاری منتقدان سایت آلمانی زبان در زیر نگاه کنید، در این جدول فیلم در میان پنج اثر اول هم نیست و پس از فیلم‌های ویم وندرس، گلیزر، کوریزماکی، جیلان و... ایستاده است:
جایزه اصلی بخش نوعی نگاه
جایزه اصلی بخش نوعی نگاه به خانم مولی ماینگ واکر از انگلستان(که حتی نمی‌شود نام فیلمش را نوشت!) رسید.
در این بخش یعنی «نوعی نگاه» اوضاع از بخش اصلی هم بدتر است. از میان ۱۵ منتقد فرانسوی جدول زیر، تنها یک منتقد فیلم را دیده او هم کم‌ترین امتیاز یعنی یک را به فیلم داده است!
نخل طلا بهترین فیلم کوتاه
جایزه این بخش هم به خانم فلور بودا برای فیلم ۲۷ رسید.
به گفته مجله جهانی انیمیشن، «این فیلم یک انیمه دو بعدی و از سویی اجرایی ساده»، اما محتوایی ضد خانواده و مروج اندیشه‌های فیمنیستی است.
در نهایت اینکه بررسی محتوای فیلم های برگزیده این چند ساله و برنده شدن فیلم‌سازان زن در هر سه بخش اصلی با فیلم‌هایی که در جدول هیچ یک از منتقدان جایگاهی نیافتند و از دیگر سو، جز فیلم تریه، دو فیلم دیگر به شدت ضد اخلاقی هم هستند؛ آشکارا نشان میدهد که جشنواره فیلم کن را می بایست به عنوان بخشی از دستگاه پروپاگاندای غرب و ناتوی فرهنگی قلمداد کرد.
نظر بدهید