به گزارش سارنا به نقل از الف، سیدعطاءالله مهاجرانی، وزیر فرهنگ دولت اصلاحات درباره دوگانه «تصمیم‌گیری بر مبنای امکانات یا آرزوها» که در یادداشت اخیر ظریف مطرح شد در اعتماد نوشت: «اين دوگانه با رويكردي يا رهيافتی كه طعم نقد تصميم‌گيری ها در كشور ما را داشت، مطرح شد. اين دوگانه با رويكردی يا رهيافتی كه طعم نقد تصميم‌گيری ها در كشور ما را داشت، مطرح شد. روايت شد كه «ما بر اساس آرزوها تصميم مي‌گيريم و نه بر اساس امكانات.»
در واقع دوگانه آرزو- امكانات شكل گرفت. آرزو- امري که خيالبافانه به نظر مي‌رسد- تفسير شد و امكانات هم به آنچه داريم، يعني داشته‌ها محدود شد. اين گزاره آرزو - امكانات، در نخستين گام تحريفی را البته ناخودآگاهانه به همراه دارد و آن پوشيده ماندن «آرمان» است.
آرمان با آرزو متفاوت است. كسي كه افق روشنی را در پيش روی خود مي‌بيند و هدف‌گذاری مي‌كند و با تمام توان به سمت هدف يا آرمان خود حركت می كند، آرزوانديش نيست. كسي كه بليت بخت‌آزمايی مي‌خريد يا مي‌خرد و با خيال برنده شدن هفته‌ای را در خوش‌باشی و خوش‌خيالي سر می كند، آرزوانديش است. كسی كه با جدّ و جهد از تمام توان خود برای دستيابی به هدف استفاده مي‌كند، آرمان‌خواه است و كسي كه حواله به تقدير مي‌كند، آرزوانديش است...
آرزوانديشی در واقع موجب بر باد رفتن امكانات مي‌شود، اما «آرمان»خواهي خود ركن و بنيان امكانات است. نسبت آرمان و امكانات همانند نسبت ايمان و عمل صالح در قرآن مجيد است. ما در انقلاب اسلامي، در جمهوري اسلامي و در منطقه شاهد هر دو دوگانه «آرزوانديشی- امكانات» و «آرمان‌خواهي- امكانات» بوده‌ايم...
آرمان، آفريننده امكانات است! آرمان به سخن و سلوك انسان و يك ملت جهت مي‌دهد. در حالي كه آرزو، انسان را سردرگم مي‌كند. بايد مرز بين آرزو و آرمان را بشناسيم تا در دام، تسليم به وضع موجود و حركت يا تصميم‌گيري بر مبناي امكانات صرف نشويم.»
نظر بدهید