به گزارش سارنا به نقل از تسنیم، صبح امروز جدیدترین ناوشکن نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی با نام «دیلمان» که توسط متخصصان صنایع دریایی وزارت دفاع طراحی و تولید شده است در دریای خزر به ناوگان شمال و منطقه چهارم دریایی امام رضا(ع) نداجا ملحق شد.
دیلمان جدیدترین و به نوعی پیشرفته‌ترین محصول پروژه موج به حساب می‌آید که نسبت به نمونه‌های قبلی از مزایای قابل توجهی برخوردار است برای ساخت آن 950 هزار نفر ساعت به مدت 4 سال فعالیت کردند. اما پیش از بررسی ناوشکن دیلمان به روند تولد ناوشکن‌های پروژه موج می‌پردازیم.
با دستور فرماندهی معظم کل قوا مبنی بر ساخت ناوشکنی با قابلیت حمل بالگرد و موشک، پروژه موج با محصول اولی به نام «جماران» تعریف شد و در دستور کار قرار گرفت.
در سال 1380 پس از اتمام طراحی‌ها، اولین قطعه از ناو، سال 1382 کاسه (قسمت زیر عرشه از سازه کلی) و در سال 1385 تمام بخشهای روسازه (سازه و طبقات روی عرشه) ساخته و در ادامه کار تجهیز آن شروع شد.
ناو جماران پس از ناوگان دریایی دوران خشایارشاه، اولین شناور نظامی ساخت ایران پس از چند هزار سال بود و در شرایطی ساخته می‌شد که دانش کشتی‌سازی نظامی در کشور به صورت مدرن و مدون وجود نداشت.
در ساخت جماران کلیه توانمندی‌های داخلی در سراسر کشور شناسایی شد تا بخشهای غیرقابل دستیابی از خارج، با تکیه بر توان داخلی ساخته شود. در فرایند مدیریت پروژه ناو جماران اغلب بخشهای دانشگاهی و صنعتی که همکار پروژه بودند اطلاع نداشتند که کار آنها برای ساخت یک شناور جنگی در حال استفاده است و مدیریت مستقل و متمرکزی در نیروی دریایی ارتش برای پروژه موج اقدام به جمع بندی و هماهنگ سازی توانمندی‌ها و تبدیل آن به بخشی از محصول نهایی را بر عهده داشت. در نتیجه این فعالیتها دانش طراحی یک شناور جنگی از مرحله تعریف نیازهای عملیاتی تا آزمایشهای استانداردهای نظامی و دریایی تدوین شد.
ناوشکن جماران
یک میلیون و چهارصد هزار قطعه در ساخت جماران مورد استفاده قرار گرفت. 12000 نفر ساعت مرحله مطالعاتی، 120 مرکز دانشگاهی و حدود یک هزار متخصص که بیش از یکصد نفر از آنها مرتبه علمی دکتری داشتند با صرف یک میلیون و دویست هزار نفر ساعت کار تحت مدیریت نیروی دریایی ارتش کار کردند. ایجاد دفاتر طراحی با به کارگیری کارشناسان ارشد و دکتری و با ساختار مدیریتی بومی و به کارگیرنده شرکت های دانش بنیان و دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های فعال کشور سبب شد تا بزرگترین پروژه دفاعی کشور در آن مقطع شکل بگیرد. نهایتاً در 30 بهمن 1388 الحاق جماران با حضور فرماندهی کل قوا صورت پذیرفت.
بهبود 50 درصدی شعاع عملیاتی ناو جماران نسبت به ناوهای رده الوند و مزیت حمل بالگرد و نیز حمل پرتابگرهای موشک پدافند هوایی از جنبه‌های شاخص تفاوتهای جماران در تجهیزات ظاهری خود نسبت به آنها بود.
پروژه «دنا» نیز به همان زمان نهایی شدن طرح جماران باز می‌گردد و از شروع ساخت تا الحاق آن 13 سال طول کشید که 7 سال آن زمان مفید بوده است. جماران به عنوان اولین فروند 12 سال به طول انجامید و در بهمن 1388 تحویل شد، دماوند که فروند دوم پروژه موج محسوب می‌شد با 8 سال کار در اسفند 1393 و سهند با وجود تغییرات در طراحی بیرونی و داخلی و برخی تجهیزات متفاوت 6 سال در دست ساخت بوده و در آذر 1397 به ناوگان ملحق شد. این ناو با طراحی جدید در بدنه‌های جانبی، سطح مقطع راداری کمتری داشته و چند برابر دیرتر از ناو جماران کشف می‌شود.
ناوشکن دماوند
ناو سهند با شماره بدنه 74 نیز یکی از محصولات پروژه موج نیروی دریایی ارتش است و بعد از ناوهای جماران و دماوند سومین محصول این پروژه است که تحویل نداجا شده است. این ناو 94 متر طول و 11 متر عرض دارد و وزن آن 1300 تن است، و می‌تواند با تمام خدمه خود 150 روز دریانوردی داشته باشد.
در حوزه تسلیحاتی سهند از یک قبضه توپ 76 میلی‌متری فجر27 در قسمت سینه و 4 موشک کروز ضد کشتی در میانه بدنه ناو بهره می‌برد، همچنین یک سامانه دفاع نقطه‌ای «کمند» در قسمت پاشنه این ناو برای مقابله با موشک‌های کروز مهاجم نصب شده است. از دیگر تسلیحات این ناو می‌توان به دو موشک پدافندی محراب که جلوی پل فرماندهی ناو نصب شده‌اند اشاره کرد.
ناوشکن سهند
سطح مقطع راداری ناو «سهند» نسبت به نمونه‌های قبلی پروژه موج کاهش پیدا کرده است و این ناو همچنین از سامانه‌های جنگ الکترونیک پیشرفته‌تری بهره می‌برد.
یکی از دلایل طولانی شدن زمان مفید پروژه دنا تغییر زیرسامانه‌ها از طراحی‌های زمان جماران به جدیدترین دستاوردها و اعمال تجارب حاصل شده توسط نداجا و وزارت دفاع است. در واقع هر یک تجربیات کسب شده از خدمت چندین ساله جماران در آبهای دور و نزدیک و نواقص شناسایی شده به صورت علمی و فنی مدون شده و همه موارد مهم در ناو جدید «دنا» مورد بازبینی قرار گرفت.
ناوشکن دنا
اما پس از وقوع حادثه برای ناوشکن دماوند در دریای خزر، ساخت یک ناوشکن جدید در دستور کار نیروی دریایی ارتش در آبهای شمالی قرار گرفت.
* «دیلمان»؛ سرباز جدید ایران در خزر
ناوشکن «دیلمان» پنجمین محصول پروژه موج است و از طراحی داخلی و خارجی متفاوتی نسبت به هم‌رده‌های خود برخوردار است. این ناوشکن دارای 94 متر طول، 11.1 متر عرض و آبخور به ارتفاع 3.25 متر است. از سویی ناوشکن دیلمان 1500 تن وزن و 26 نات سرعت دارد.
یکی از مزیت‌های دیلمان نسبت به نمونه قبلی خود در حوزه سامانه رانش این ناوشکن است. در این ناوشکن سیستم رانش چهار خطی شده است و به این ترتیب دیلمان از 4 شفت و 4 پروانه بهره می‌برد در حالیکه ناوشکن‌های قبلی سری موج از دو شفت و دو پروانه بهره می‌بردند.
علاوه بر این دیلمان از سامانه بوتراستر با توان 86KW و دور متغیر تا 1480 دور بهره می‌برد و یک میلیون و 400 هزار قطعه در این ناوشکن استفاده شده است.
این مزایا از این جهت اهمیت دارد که دریای خزر یک دریای بسته است که بخش عمیق‌تر آن که جریان آب قوی‌تری دارد در سمت ایران قرار دارد. به همین جهت ناو می‌بایست به سامانه‌های پیشران قوی‌تر و با قبلیت مانور بهتری مجهز باشد تا بتواند در این شرایط بخوبی دریانوردی کند. این سامانه به پهلوگیری ناو در بندر و همچنین چرخش‌های ناو در سرعت بالا کمک میکند. یکی از دلایل بروز حادثه برای ناوشکن دماوند نبود همین سامانه در آن ناوشکن بود.
ناوشکن دیلمان
در حوزه تسلیحاتی نیز ناوشکن دیلمان به یک توپ 76 م م فجر27 در سینه ناو، 6 قبضه توپ20 م م اورلیکن در جلو، عقب و طرفین ناو، 8 فروند موشک‌های ضدکشتی قادر و قدیر با بردهای 200 و 300 کیلومتر و 6 اژدر مارک 46 مجهز شده است.
علاوه بر این ناوشکن دیلمان به یک سامانه دفاع نقطه‌ای «کمند» برای مقابله با موشک‌های کروز نیز مجهز شده که توان شلیک 4 تا 7 هزار گلوله در دقیقه را دارد و می‌تواند از فاصله 2 کیلومتری با اهداف درگیر شود.
سامانه دفاع نقطه‌ای «کمند»
یکی دیگر از سامانه‌های مهم نصب شده روی ناوشکن دیلمان، سامانه الینت مرصاد است. این سامانه برای جمع آوری و شنود سیگنالی روی ناوشکن نصب شده و توان مناسبی در حوزه اطلاعاتی به دیلمان می‌دهد. سامانه خود حفاظتی چف جوشن برای مقابله با موشک‌های هدایت راداری نیز از دیگر سامانه‌های نصب شده روی این ناو است.
کادر نارنجی سامانه کمند، قرمز موشک‌های کروز، آبی محل نصب رادار چشم عقاب، سبز سامانه الینت مرصاد
یکی از ویژگی‌های بارز ناوشکن دیلمان دکل یکپارچه آن است. نصب دکل یکپارچه این امکان را در اختیار دیلمان قرار می‌دهد تا بتواند از رادارهای پیشرفته آرایه فازی 4 وجهی و سایر سامانه‌های پیشرفته راداری و الکترونیکی بهره ببرد.
رادار آرایه فازی «چشم عقاب» که برای این ناوشکن طراحی شده از 4 وجه با شعاع پوشش 90 درجه و مجموعه 360 درجه برخوردار است. این رادار که در باند فرکانسی ایکس کار میکند برد 200 کیلومتری داشته و با مجموع 4 هزار آرایه خود( هر وجه 1000 آرایه) توانایی کشف 100 هدف و درگیری با 13 هدف را دارد.
محل نصب رادار چشم عقاب روی دکل یکپارچه ناوشکن دیلمان
رادار چشم عقاب توانایی بروزرسانی اهداف در مدت زمان کمتر از یک ثانیه را دارد و به همین جهت امکان تغییر سریع فرکانس و تحلیل سیگنال‌های اخلاگر را دارد. این توانایی در حوزه ضد جنگ الکترونیک قابلیت مناسبی در اختیار چشم عقاب قرار می‌دهد.
از سوی دیگر این رادار نسبت به نمونه‌های قبلی نیاز کمتری به تعمیر و نگهداری داشته و سطح مقطع راداری سازه آن بسیار کمتر رادارهای قبلی شناورهای نیروی دریایی است.
ضمن اینکه رادار چشم عقاب قادر است اهداف متفاوتی مانند شناور، هواپیما، بالگرد، پهپاد و موشک کروز را شناسایی و رهگیری کند.
علاوه بر این دیلمان با برخورداری از این مزیت قابلیت نصب سامانه‌ای پشرفته‌تر پدافند هوایی را دارا خواهد بود چنان که برای این ناو پیش بینی نصب سامانه عمود پرتاب کوتاه برد «نواب» و سامانه برد متوسط «صیاد» نیز صورت گرفته است.
پد بالگرد ناوشکن دیلمان نیز با افزیش سطح روبرو بوده بطوریه که می‌تواند بالگردهای سری SH را روی خود حمل کند. تا قبل از این شناروهای کلاس موج تنها توانایی حمل بالگردهای AB212 را داشتند که به این ترتیب توانایی حمل بالگردهای ضدزیر دریایی را نیز کسب کرده‌اند.
بالگرد SH-3
بالگرد AB212
تا اواسط دهه 1380 تنها یک پروژه ساخت در کارخانجات نداجا در جنوب در حال اجرا بود و آن هم جماران بود اما امروز در ابتدای دهه 1400 چندین شناور با ویژگی‌های بسیار متفاوت و حتی جهش در تناژ در حال ساخت بوده و همزمان چندین شناور و زیرسطحی سنگین نیز در دست تعمیر است. این تفاوت حجم فعالیتها به خوبی نشان دهنده رشد بالای فعالیت‌های فنی و صنعتی برای حفظ و افزایش قابلیتهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است.
نظر بدهید