به گزارش سارنا به نقل از مهر، متن زیر یادداشتی از مسعود دریس، مدیر روابط عمومی و امور استان‌های ستاد اقامه نماز کشور به مناسبت نیمه شعبان است.
این فرمان بزرگ که مخاطب آن همه بشریت است، فرمان بندگی و پرستش خداست که در آیه ۲۱ سوره بقره به صراحت نقل شده است؛ «یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» (ای مردم پروردگارتان که شما و کسانی را که پیش از شما بودند آفریده، بپرستید شاید پروا پیشه کنید.) – و همچنین در آیه ۳۶ سوره نحل دارد که: «وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّهٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ» (و البته ما در میان هر امتی فرستاده‌ای برانگیختیم که خدا را عبادت کنید و از طاغوت دوری جوئید.)
این پیام صریح خداوند به ساکنان در هر دوره‌ای از تاریخ و مقیمین در هر جغرافیاست، که تمام مأموریت بشر در هستی را مشخص میکند. اساساً ما در زندگی با دو تکلیف بزرگ مواجه هستیم، یکی عبودیت و بندگی خداوند، و دوم اجتناب از طاغوت. و با توجه به مفاد این آیه، خداوند برای تربیت و هدایت بشر در هر امتی، فردی از میان آنان و از جنس خودشان البته؛ واجد شرایطی خاص و به انتخاب خودش، به عنوان هادی برانگیخته می‌سازد تا آنان را نسبت به دو تکلیف فوق الاشاره رهنمون ساخته و در این مسیر آنان را یاری رساند. دستگیری، هدایت و تربیت نفوس مستعده و نجات آحاد بشر از گمراهی و انحراف از جمله وظایف و تکالیف امام معصوم به شمار می‌آید.
آگاه ساختن امت از آثار و برکات بندگی خدا و بیان آثار شوم تبعیت از هوای نفس و طاغوت (درونی و بیرونی) از جمله مهامی است که در دستور کار امام حی هر زمان قرار دارد. جوامع بشری به میزانی که خود را در مسیر اطاعت حق و بندگی و عبودیت خداوند قرار داده، آنگاه توانسته اند مسیر پیشرفت، تعالی و کمال را طی کنند و به میزانی که به جریان حق پشت کرده و نافرمانی و اعراض کرده اند، گرفتار خسارت و عقب افتادگی و محرومیت گشته اند. این روزها متعلق به ساحت قدسی امام عصر علیه السلام است. همان فرستاده خدا، همان کسی که برای هدایت و نجات امت ما، از طرف خداوند برانگیخته شده است.
بیایید با در نظر گرفتن پیام آیه ۳۶ سوره نحل خود را با اهداف امام حی خود بسنجیم و ببینیم چقدر توانسته ایم خود را با آرمان شهر موعود و پیام‌های وحیانی دولت کریمه یار، گره بزنیم. تلاش مقدس امام در طول دوران غیبت این بوده که فرمول تبدیل زندگی به بندگی را در اختیار انسان‌ها قرار دهد و با ظهور و بروز انسانیت، مسیر مقابله و مواجهه با طواغیت زمان را برای آنان میسر سازد.
انسان رشد یافته، انسان کمال گرا، انسان آرمان خواه، کسی است که با طاغوت درون، که او را به تباهی کشانده و از معراج‌ها و عروج ها محروم ساخته و همچنین از طاغوت برون، که او را با زر و زور و گسترش فساد و فحشاء و ارتکاب منکرات، از همراهی حق باز داشته و باعث انحراف او گشته است، یارای مقابله و مبارزه را داشته باشد و این مهم بدون بندگی خالصانه خدا و دوری از شرک و ریا حاصل نمی‌شود.
تنها راه جدیت در مبارزه با طاغوت، اطاعت محض از فرامین خداست، پرستش عارفانه – عاشقانه و مومنانه و ارتباط عمیق با مبدا هستی و خالق هستی یعنی خداوند سبحان است و در این میان امام زمان علیه السلام، چنانچه خوب درک شود، خوب شناخته شود و به او عشق ورزیده شود. یقیناً در هر دو بعد پرستش و بندگی خدا و اجتناب از طاغوت ما را دستگیری کرده و کمک خواهد کرد. به شرط اینکه با مفهوم ژرف و عمیق نیاز به امام و نحوه بهره مندی از امام غایب به حد اضطرار رسیده و همچون تشنه ای که غیر از آب نمی‌جوید او را با تمام وجود بخواهیم و طلب کنیم. همانطوری که امام صادق علیه السلام به ما آموزش دادند که می‌فرمود: «سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقَادِی وَ ضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهَادِی وَ ابْتَزَّتْ مِنِّی رَاحَهَ فُؤَادِی» (ای آقای من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده، خاطرم را پریشان ساخته، آرامش دلم را سلب نموده است.) اگر این بی قراری را در خود یافتی بدان که انتخاب شده‌ای «وَ أَنَا اخْتَرْتُکَ». حال باید به آنچه فرمان می‌دهد گوش فرا دهی: «فَاسْتَمِعْ لِمَا یُوحَی» و تمام آنچه از ناحیه یار صادر می‌شود در یک کلمه خلاصه شده است و آن اینکه «لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاهَ لِذِکْرِی» مرا عبادت کن و برای اینکه بیاد من باشی نماز را به پا دار. پنج نوبت خدا رو یاد می‌کنیم که او را فراموش نکنیم به راستی این سوال را در این روزها باید از خود پرسید که ما مدعیان پیروی از حضرت، او را در روز چند نوبت یاد می‌کنیم تا او را فراموش نکنیم؟
نظر بدهید