به گزارش سارنا به نقل از فارس، دعای مجیر در بین دعاها از جایگاه بلندى برخوردار است و از پیامبر (ص) روایت شده و دعایى است که آن حضرت (ص) هنگامى که در مقام ابراهیم مشغول نماز بودند، جبرئیل آورد و علامه کفعمى در «بلد الامین» و «مصباح» این دعا را ذکر نموده و در حاشیه آن به فضیلت آن اشاره کرده است.
این دعا به خاطر اینکه «مجیر»، به معنای پناه‌دهنده در تمام بندهای آن تکرار شده، دعای «مجیر» نامیده شده است. همچنین روایت شده است هر که این دعا را در «ایام البیض» [روزهاى سیزدهم و چهارهم و پانزدهم] ماه رمضان بخواند گناهش آمرزیده مىشود، هرچند به عدد دانههاى باران و برگ‌هاى درختان و ریگ‌هاى بیابان باشد! و خواندن آن براى شفاى بیمار و اداى دین و بىنیازى و توانگرى و رفع غم و اندوه سودمند است.
آیت‌الله مجتهدی تهرانی: دعای مجیر انسان را به کمال می‌رساند
مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی از استاد فقید اخلاق شهر تهران در ابتدای شرح دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان، ضمن توصیه به خواندن دعای «مجیر» در روزهای ۱۳، ۱۴ و ۱۵ ماه مبارک، درخصوص مضامین بلند عرفانی و آمیزه‌‌های عمیق این ادعیه اسلامی می‌گوید: روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه مبارک رمضان از دعای «مجیر» غفلت نکنیم؛ مضامین دعای مجیر انسان را به کمال می‌رساند. فکر نکنیم که دعا خواندن فقط برای ثواب است؛ دعا برای کمال انسان است.
دعای مجیر ۸۸ بند دارد که در هر بند خداوند با ذکر دو نام مثل «سُبْحَانَک یا دَائِمُ تَعَالَیتَ یا قَائِمُ» تنزیه می‌شود و در پایان هر بند عبارت «أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یا مُجِیرُ» (ما را از آتش پناه ده‌ای پناه‌دهنده) آمده است و این دعا با عبارت «سُبْحَانَک یا ذَا الْعِزِّ وَ الْجَمَالِ تَبَارَکتَ یا ذَا الْجَبَرُوتِ وَ الْجَلالِ سُبْحَانَک لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّینَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کذَلِک نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ» پایان می‌یابد.
نظر بدهید