اگر چه در تمام دنیا به طور رسمی مردمانِ تنها سه کشور به زبان فارسی تکلم می‌کنند، اما قابل توجه این که هم‌اکنون در ۶۱ کشور جهان بیش از ۳۴۰ کرسی آموزش زبان فارسی دایر است و در سایه همین اتفاق به ۲۰ هزار دانشجوی علاقه‌مند یادگیری این زبان در بین زبان‌های متداول دنیا، فارسی تعلیم می‌شود.
به گزارش سارنا به نقل از فارس، زبان فارسی اگرچه در افغانستان و همین‌طور در تاجیکستان نام‌های دیگری دارد، اما مفتخریم که همین زبان پارسی یا دری یا تاجیک به برکت تلاش‌های صورت گرفته با کلی مَتل و مثل و اصطلاحات خاص خود علی‌رغم تبلیغات سوء و البته ارایه تسهیلات فراوان برخی قدرت‌های عربی و غربی اما در یکصد دانشگاه معتبر هندوستان و مدارس بسیاری نه فقط در ارمنستان و ازبکستان و گرجستان و قرقیزستان، پیشینه آموزش دارند، بلکه در روسیه و بلغارستان و ترکیه و بسیاری دیگر از کشورها متقاضیان بسیاری دارد که برای آموزش این زبان وقت می‌گذارند و هزینه می‌کنند.
در شرایطی که تاجیک‌ها با وجود رسم‌الخط سیریلیک خود که اساسا منشاء اسلاوی داشته و وامدار الفبای یونانی است، فارسی اصیل را از آن خود سند زده‌اند و با اظهاراتی از این دست که محل تولد «رودکی» پدر شعر فارسی ولایت سغد است و مدفن او نیز پنج‌کنت تاجیکستان، در روزگاری که افغان‌ها محل تولد و مدفن «ناصرخسرو» شاعر، فیلسوف و جهانگرد بزرگ ایرانی را روستای یمگان از توابع بدخشان کشور افغانستان که استقلال آن به شکل رسمی به یک قرن هم نمی‌رسد، در اوضاعی که ازبک‌ها برای «ابن‌سینا» اندیشمند بزرگ ایران زمین به سبب میلادش در پایتخت سامانیان شناسنامه ازبکستانی داده‌اند و در احوالی که «مولانا» را به سبب تولدش در بلخ و درگذشتش در قونیه یک سو افغان‌ها مدعی میراث‌خواری‌اش شده‌اند و در سوی دیگر با تاکید بر وصف رومی بودن این چهره، ترک‌ها او را صاحب شده‌اند و در وصف و در شان او مستندها ساخته و فیلم‌های سینمایی سفارش داده‌اند و می‌دهند اقدام بنیاد سعدی در برگزاری گعده‌ای برای فارسی‌گوهای غیرایرانی در تهران از جهات بسیاری حائز اهمیت است.
آموزش زبان فارسی و اهمیت نشر آن در راستای معرفی بی‌واسطه تمدن هفت هزار ساله ایران و فرهنگ جهانی آن بارها و بارها با عبارات و جملات تامل‌برانگیز از جانب رهبر معظم انقلاب به عنوان عالی‌ترین مقام رسمی و بسیاری دیگر از دلسوزان و خادمان این میراث عظیم مطرح شده است، اما با وجود تلاش مجموعه‌هایی چون سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و وزارت علوم در ورای مرزهای ملی، توجه به هم‌افزایی و همکاری‌های جمعی با چند کشور (و نه صرفا برپایی جلسات فی‌مابین ۸۰ رایزن و وابسته فرهنگی ایران با مسئولین و مقامات رسمی کشورهای محل ماموریت، منشاء خیرات بسیاری خواهد بود که شرح و شماره آن‌ها وصف بدیهیات است و بس.
امروز اگرچه شرایط بازید از اماکن صرفا باستانی کشوری چون مصر برای یک ایرانی با وجود هزینه‌های زیاد ممکن نیست، اما قابل اعتناست در همین شرایط بسته سیاسی ۱۵ دانشگاه این کشور آفریقایی میزبان ۱۵ هزار دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی هستند. امروز با وجود فعالیت گسترده موسسه‌هایی چون «گوته»، «دانته»، «الیانس»، «سروانتس»، «کنفوسیوس» و «روسکی میر» که به ترتیب هرکدام در راستای آموزش زبان‌های آلمانی، ایتالیایی، فرانسوی، اسپانیایی، چینی و روسی فعالیت جهانی دارند، آن چیزی که در کثرت تحریم‌ها و تهدیدهای تمام‌نشدنی علیه مجموعه نظام، زمینه را برای آموزش هر چه بیشتر زبان فارسی در کشورهایی نظیر آلبانی که سفارت هیچ، ما حتی رایزنی فرهنگی در آن‌جا نداریم، تسهیل کرده و موثر خواهد بود دقیقا تمرکز روی همین دست برنامه‌ها است.
به بهانه نشست جمعی از سفرای پارسی‌گوی کشورهای قزاقستان، قطر، افغانستان، قرقیزستان، ازبکستان، ترکمنستان و همچنین نمایندگان رسمی دولت پاکستان، فلسطین، تاجیکستان و عراق برای بررسی هرچه بهتر آموزش زبان فارسی در اقصی‌نقاط جهان از بانیان این برنامه باید قدردانی کرد و اقدام آن‌ها را ستود.
نظر بدهید