پرسپولیس قهرمان، خاطره شد؟

این افعی سرخ دیگر ترسناک نیست. دندان نیش ندارد. دیگر راحت می‌شود حتی توی آشیانه‌اش سرک کشید، لازم نیست برای حمله‌کردن به او سنگ داشت، کافی است دستت را دراز کنی و گلویش را فشار بدهی! دیگر کسی از پرسپولیس نمی‌ترسد. حتی نفت ‎مسجدسلیمان هم می‌تواند بیاید در ورزشگاه آزادی آن را شکست بدهد.

به گزارش سارنا به نقل از عصرایران، نفت مسجد سلیمان با مهدی تارتار به تیم محترمی تبدیل شده است. اگر فقط تک گل علیرضا علیزاده مهاجم نفت را دیده‌اید و گمان می‌کنید که آنها به صورت اتفاقی روی یک ضربه ایستگاهی گل زده‌اند اشتباه می‌کنید. در این بازی مهاجمان نفت در چند نوبت با علیرضا بیرانوند تک به تک شدند و با بی‌دقتی توپ‌ها را هدر دادند. آنها حداقل سزاوار زدن یک گل بودند.

تیمی که به دلیل مشکلات مالی چند بار تا مرز انصراف از لیگ رفته و وزارت نفت مسئولیتش را قبول نمی‌کند حالا در ورزشگاه آزادی جشن گرفت. یک پیروزی خیره‌کننده که بازیکنان این تیم می‌توانند تا سالها از آن به عنوان یکی از افتخارات باشگاه یاد کنند. شکست دادن قهرمان سه ساله لیگ ایران در خانه.

پرسپولیس سه بار به تیر زد. مهدی ترابی در موقعیت تک به تک، مهدی عبدی مهاجم جوان هم دو بار از درون هجده قدم تیر دروازه را لرزاند، یک‌بار با سر و یک‌بار با ضربه روی پا در آخرین ثانیه بازی. آنها اگر به جای سه بار، سی‌بار هم توپ را به تیر می‌زدند هیچ فایده‌ای نداشت. کسی به تیر زدن امتیاز نمی‌دهد. آنها باید توپ را به تور بزنند. چیزی که با یا بدون جونیور انگار فراموشش کرده‌اند.

سوشا مکانی دروازه‌بان نفت مسجدسلیمان اما ستاره بازی بود. او که در نزد هواداران فوتبال ایران با گاف‌ها، شلوار باب اسفنجی و هیاهوهای بسیار و کم‌فایده شهره بود، با یک نمایش بی‌نقص و البته شانسی که او را بغل کرده بود یک بار دیگر خود را به سطح اول فوتبال ایران تحمیل کرد تا حتی موقعیت کالدرون را به خطر بیندازند. گرچه انصاری فرد مدیرعامل باشگاه پرسپولیس گفت که هنوز زمان حرف زدن در مورد رفتن کالدرون نرسیده است.

نفت مسجدسلیمان مقابل تمام مدعیان شکست‌ناپذیر بوده است. آنها مقابل تراکتور(0-0)، استقلال (1-1)، سپاهان (0-0)، شهر خودرو (1-1) و حتی فولاد(0-0) سر خم نکردند و حالا پرسپولیس را در خانه شکست دادند. این نتایج می‌تواند اتفاقی باشد؟

مهدی تارتار انگار بیش از هر نتیجه ای شیفته مساوی است اما تیم‌هایش معمولاً دست به دفاع مطلق نمی‌زنند. حتی اگر بازیکنان پرسپولیس از داوری گله کنند یا در مورد تردیدهای مکرر در مورد برگزار شدن یا نشدن بازی حرف بزنند. آنها راه دروازه را گم کرده‌اند. حتی وقتی هاقبک‌ها موقعیت هم می‌سازند، کسی آن جلو نیست تا توپ‌ها را گل کند. تیمی با این درجه از کیفیت آیا سزاوار قهرمانی است؟ احتمالاً هواداران این تیم در ورزشگاه یخ زده آزادی هم به این مساله فکر کردند و چشم امیدشان به جام حذفی است.

پرسپولیس بعد از این شکست احتمالاً در صورت لغزش نساجی، شاهد بالانشینی استقلال بعد از هزار روز خواهد بود و این آغاز نزول تیمی است که این روزها فقط به خاطرات گذشته‌اش دل‌خوش است، آنها خوب بازی نمی‌کنند و شانس هم رو برگردانده است. یک معجزه شاید بتواند خون را به رگ‌های تیمی برگرداند که تا هفته یازدهم، چهار بار شکست خورده است. 

احسان محمدی