سارنا: زبیر پسر عمه پیامبر (ص) و امیرالمومنین علی (ع) و یکی از یاران نزدیک و تاثیر گذار پیامبر اسلام (ص) بود که در بسیاری از جنگ های صدر اسلام نقش مهمی در کمک به جبهه اسلام داشت به طوریکه امیرالمومنین علی (ع) در مورد زبیر فرموده اند که: "شمشیر زبیر بارها غم را از چهره رسول خدا زدوده است".
بعد از رحلت پیامبر(ص)، زبیر از بیعت با ابوبکر خودداری کرد زیرا زبیر امیرالمومنین علی(ع) را خلیفه بعد از پیامبر می دانست. به همین علت در خانه امیرالمومنین(ع) تحصن کرد که به دستور عمر دستگیر شد و به زور با ابوبکر بیعت کرد. حتی در برخی از روایات زبیر یکی از تشییع کنندگان پیکر حضرت زهرا(س) نیز بوده است.
در ماجرای شورای شش نفره ای که عمر برای تعیین خلیفه پس از خود تشکیل داده بود، زبیر به نفع امیرالمومنین علی(ع) از خلافت انصراف داد.
بعد از قتل عثمان مردم امیرالمومنین علی (ع) را به عنوان خلیفه مسلمین انتخاب کردند و زبیر از اولین بیعت کنندگان بود. اما بعد از مدتی به شیوه حکومت داری امیرالمومنین (ع) معترض شد و پس از مدتی به همراه طلحه و عایشه همسر پیامبر(ص) و به تحریک معاویه به بهانه انتقام از کشندگان عثمان (که اتفاقا خودشان در قتل عثمان شریک بودند و امیرالمومنین تا آخرین لحظه از عثمان دفاع کرد) فتنه ای عظیم را در دنیای اسلام به پا کردند و جنگ جمل را بر علیه امیرالمومنین(ع) به راه انداختند.
على(علیه السلام) در روز جنگ جمل، از میان لشکر بیرون آمد و زبیر را چندین بار صدا زد، زبیر، بیرون آمد. على(ع) به زبیر فرمود: «همانا تو را صدا زدم تا حدیثى را به یادت آورم که پیامبر خدا(ص) براى من و تو فرمود. آیا آن روز را به یاد مى آورى که پیامبر خدا(ص) تو را دید که دست بر گردن من انداخته بودى و به تو فرمود: « او را دوست مى دارى؟».
تو گفتى: براى چه او را دوست ندارم او برادر و پسردایى من است؟.
پیامبر(ص) فرمود: «ای زبیر، تو به زودى با او پیکار مى کنى، درحالى که تو بر او ستمگرى؟».
آنگاه زبیر، « إنّا لله وإنّا إلیه راجعون» را بر زبان راند و گفت: چیزى را به یادم آوردى که روزگار از یادم برده بود. سپس زبیر از جنگ با امیرالمومنین(ع) منصرف شد و از سپاه جمل بیرون رفت و بعد هنگامی که به نماز ایستاده بود به دست فردی کشته شد. هنگامی که امیرالمومنین علی(ع) بر سر اجازه زبیر آمد و برای زبیر گریست و در روایتی آمده است که حضرت فرمود: " الزُبیرُ و قاتلُه فی النارِ، زبیر و قاتلش در آتش دوزخند "
زبیر منحرف شد چون در زمان خلیفه دوم و سوم شیطان کم کم در این فرد با صلابت که به مانند کوهی بود نفوذ کرد. در ضمن زبیر در زمان خلیفه ی دوم و سوم به ثروت عجیبی دست یافت.
سخن پایانی اینکه: مردی از صحابه امیرالمؤمنین(ع) دچار توهم شد که چگونه حق در مقابل حق ایستاده است و با دیدن طلحه و زبیر و عایشه و امام علی(ع) که رو در روی هم قرار گرفته اند، دچار تردید شد که کدام یک بر حق اند؟ از این رو به محضر امیرمؤمنان شرفیاب شد و گفت: آیا ممکن است طلحه و زبیر و عایشه بر باطل اجتماع کنند؟ امام علی(عل) جوابی داد که دکتر طه حسین، نویسندة مصری اعتراف میکند بعد از آن که وحی خاموش گشت، سخنی به این بزرگی شنیده نشده است. این جمله چنین است: "حقیقت بر تو اشتباه شده است. حق و باطل با میزان قدر و شخصیت افراد شناخته نمی شود. حق را بشناس تا اهل آن را بشناسی و باطل را بشناس تا اهل آن را بشناسی".یعنی ملاک حقیقت است نه افراد .افراد ممکن است منحرف شوند ولی حق هرگز.
نظر بدهید