به گزارش سارنا به نقل از الف، پرونده اعتبار نمایندگی تاجگردون پس از طی مراحل طولانی در هیات اجرایی و نظارت، شورای نگهبان و کمیسیون تحقیق مجلس و تایید در تمام نهادها هم اکنون به ایستگاه آخر یعنی صحن علنی مجلس کشیده شده است. این نوشته مطلقا درپی پرداختن به دلایل موافقین و مخالفین این پرونده و ارزش‌گذاری درباره آن نیست. آنچه در این مقاله به آن پرداخته می‌شود راهی است که مخالفین این تایید صلاحیت اعم از نمایندگان مجلس و یا غیره در آن گام می نهند.
مسلما مخالفان این پرونده، ایشان را ذیصلاح برای نمایندگی مردم نمی‌دانند و نیز از تایید صلاحیت او در مراجع فوق الذکر ناخشنود هستند اما سوال این است که این ناخشنودی تا کجا باید ادامه پیدا نماید؟ انتقاد از عملکرد این مراجع قانونی و یا وارد نمودن اتهام به آنان؟ اگر ما با یک تصمیم مخالف باشیم، حتما باید دیدگاه ما به اجرا گذاشته شود ؟
بدیهی است تضعیف نهادهای قانونی نظام که عموماً در عدالت و پاکدستی آنها تردید نیست، امر پسندیده‌ای نیست. منتقدین محترم این پرونده پا را فراتر گذاشته و اتهام هایی را ولو تلویحاً به این نهادها و نیز کمیسیون تحقیق مجلس و نیز نهادهای اطلاعاتی و امنیتی کشور وارد آورند.
فرض کنیم که این نهادها در انجام مسئولیت خود کوتاهی نیز کرده باشند. اما اینکه در نزد افکار عمومی مردم آنها را متهم به عدم ایفاء وظایف و یا امور دیگر بنماییم صورت پسندیده‌ای ندارد. برای یک دستمال نباید قیصریه را به آتش کشید.
اگر صحن علنی مجلس نیز به اعتبار ایشان رای دهد موضع این دوستان دلسوز ما چیست؟ آیا مجلس را هم به همراهی مفسدان متهم می‌کنند؟ و بالاخره این روند تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد؟ ایستادن در مقابل نهاد های قانونی نظام از سوی دوستانی که تمام وجود آن ها دفاع از نظام و انقلاب است امر مطلوبی نیست.
ناصر ایمانی
نظر بدهید