این ها «محدودیت های کرونایی» است یا «شوخی و رفع تکلیف»؟ جان مردم واقعاً برایتان مهم است؟!

به گزارش سارنا به نقل از عصر ایران؛ جعفر محمدی - در حالی که تهران حدود 10 درصد از جمعیت کل ایران را در خود جای داده است، 50 درصد از مرگ های کرونایی در آن رخ می دهد.
بر اساس اعلام رئیس شورای شهر تهران، روزانه حدود 150 نفر در تهران بر اثر کرونا می میرند؛ البته اگر اظهارات دکتر حریرچی - معاون کل وزارت بهداشت - را هم مد نظر قرار دهیم به عدد 300 فوتی در روز (فقط در تهران) می رسیم: یک کشتار جمعی هولناک.

در برابر این فاجعه خوف انگیز، استانداری تهران اعلام کرده است که محدودیت های کرونایی تا آخر هفته در تهران تمدید می شود.
چنان از "محدودیت کرونایی" حرف می زنند که فکر می کنی واقعاً تدبیری اندیشیده اند تا جلوی فاجعه را بگیرند ولی وقتی جزئیات را می بینی، متعجب می شوی؛ محدودیت های اعلام شده از سوی استانداری تهران را بخوانید:

- در خصوص برگزاری کلاس‌ها در مدارس, دانشگاه‌ها و سایر آموزشگاه‌ها تاکید بر آموزش‌های غیر حضوری و بهره‌گیری از فضای مجازی است.

- ممنوعیت برگزاری هر گونه مراسم اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و همایش هاو فعالیت باشگاه‌های ورزشی، ورزش های پر برخورد از جمله کشتی، کاراته، جودو و موارد مشابه، کافه، قهوه خانه‌ها و چایخانه‌ها، باغ وحش و شهربازی‌ها، مراکز تفریحی آبی، استخرهای سرپوشیده و باشگاه‌های بدنسازی و همچنین برگزاری نماز جمعه ادامه دارد.

همین؟! بله همین! خسته نباشید، خدا قوت!

این که آقای استاندار بگوید تاکید بر آموزش های غیر حضوری است، شد محدودیت؟! یا واقعاً فکر می کنند اگر تمرینات کشتی و جودو و سایر ورزش های پربرخورد را منع کنند، کمر کرونا می شکند؟
راستی چند درصد از شیوع کرونا مربوط به کافه ها و باغ وحش ها و استخرهاست یا مرتبط به مراسم مختلف؟

البته که تعطیل کردن موارد اعلامی لازم بوده است ولی آیا واقعاً کافی هم است؟ قطعاً و قطعاً نه! 
اگر آقای استاندار افتخار دهد و یک روز ماسک بزند و با مترو و اتوبوس به استانداری برود و به خانه برگردد، متوجه می شود که عامل انتقال بیماری، فقط شهربازی و قهوه خانه نیست، همین سیستم فشل حمل و نقل عمومی است که در آن، اغلب دهان مردم بینوا توی صورت همدیگر است (حالا شما هی از لزوم فاصله دو متری حرف بزنید!).
چرا تعطیلی موقت ادارات دولتی و بخش عمومی یا دورکاری جدی و نوبت بندی حضور کارمندان را پیگیری و اجرا نمی کنید؟
نمی توانید به کارمند بخت برگشته بگویید هر روز سر کار بیا و در اداره هم پروتکل های بهداشتی را رعایت کن ولی هر روز یکی دو ساعت -و بعضاً بیشتر- در تجمعات به هم فشرده اتوبوس ها و متروها و ایستگاه ها باش و کرونا بگیر!

چرا استاندار محترم از ستاد ملی کرونا نمی خواهد تهران را به مدت دو هفته تعطیل و قرنطینه کند تا آمار فروکش کند و سیستم درمانی فرونپاشد؟ مگر فکر می کنند امکانات انسانی و مادی درمانی ما، بی انتهاست؟

اگر یاد آقای استاندار مانده باشد، اوایل کرونا که اصناف بعد از تعطیلی چند روزه، اجازه فعالیت یافتند، قرار شد که پروتکل های بهداشتی توسط هر واحد صنفی رعایت شود. به عنوان مثال، اعلام شود که در هر مغازه بر اساس نوع فعالیت و متراژ و ... چند نفر می توانند همزمان حضور داشته باشند. اما آن طرح فقط در حد چسباندن یک کد رهگیری بهداشتی روی شیشه مغازه متوقف ماند. 
چرا سیستم نظارتی تان بدان حد بی عرضه و ناتوان و شاید هم بی خیال بود که نتوانست بر آنچه خودتان اعلام کرده بودید نظارت کند؟ نتیجه هم شد تراکم مردم در فروشگاه ها به ویژه در مراکز خرید بزرگ و شیوع بیشتر کرونا.

چرا آخر هفته ها که مراکز خرید و پارک ها و خیابان های تهران غلغله است، مردم را ملزم نمی کنید که در خانه بمانند و این ویروس بی رحم را در مهمانی ها و خریدها و معابر به هم ندهند؟! اصلاً همین الزامی شدن ماسک در معابر عمومی را چقدر جدی گرفته اید و بر اجرایش نظارت دارید؟!

حتماً آقای استاندار می داند که سفر یکی از مهم ترین عوامل شیوع کروناست ولی چرا برای سفرهای بین جاده ای جریمه های سنگین وضع نمی شود تا فقط کسانی سفر بروند که واقعاً کاری مهمی دارند؟ نمی دانم چند درصد از کرونای گسترش یافته در شمال ایران مربوط به تهرانی هاست ولی حتماً عدد بزرگی است. چرا آخر هفته ها جاده های شمال را مسدود نمی کنید یا عوارض سنگین موقتی بر آنها اعمال نمی کنید؟

البته روی سخن تنها با استاندار تهران نیست و همه مسوولان به ویژه شخص رئیس جمهور و اعضای ستاد ملی مبارزه با کرونا نیز مخاطبان این نوشتار هستند ولی چون استاندار تهران از محدودیت های پرطمطراق سخن می گوید که عملاً توخالی اند، مشخصاً ایشان را بیش از بقیه مورد خطاب قرار داده ایم.

این نقد، همچنین متوجه مسؤولان سایر استان های درگیر کرونا نیز هست ولی گویا آقایان و خانم های مسؤول، می ترسند تصمیمات جدی و قاطع بگیرند و جان مردم را نجات دهند!

مسؤولان محترم!
با بستن 4 تا قهوه خانه و استخر و تعطیلی نماز جمعه و اقدامات کم اثری مثل این ها، کرونا مهار نمی شود؛ به خودتان بیایید و 4 تا تصمیم جدی و قاطع بگیرید و ملتی را از کشتار جمعی نجات دهید؛ اگر هم جرأت تصمیمات بزرگ ندارید، بسیار بی جا کرده اید مسندهای مدیریتی را اشغال و در واقع غصب کرده اید.