پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، گروهی از سلولها را کشف کردهاند که در بروز ترس و اضطراب نقش دارند.
به گزارش سارنا به نقل از ایسنا و به نقل از ساینسدیلی، احساسات قوی مانند ترس و اضطراب، با تغییرات بدنی قابل اندازهگیری مانند افزایش فشار خون، ضربان قلب و تنفس و همچنین گشاد شدن مردمک چشم همراه هستند. این واکنشهای انگیختگی فیزیولوژیکی اغلب در بیماریهایی مانند اختلالات اضطرابی و افسردگی به صورت غیرطبیعی کم یا زیاد میشوند. دانشمندان "دانشگاه کارولینای شمالی در چپـل هیل"(UNC)، گروهی از سلولهای مغز را شناسایی کردهاند که به بروز این واکنشهای انگیختگی منجر میشوند.
دانشمندان دریافتند که وادار کردن این سلولهای مغزی موشها به فعالیت کردن، واکنش انگیختگی را به همراه دارد که موجب گشاد شدن مردمک چشم و افزایش ضربان قلب میشود و رفتارهای شبه اضطرابی را بدتر میکند.
یافتههای این پژوهش، به روشن شدن ریشههای عصبی احساسات کمک میکنند و شاید به شناسایی نورونهای مربوط به انگیختگی منجر شوند که میتوانند هدفی برای درمانهای آینده اختلالات اضطرابی و سایر بیماریهایی باشند که با واکنشهای غیرطبیعی انگیختگی همراه هستند.
"ژوزه رودریگز روماگورا"(Jose Rodríguez-Romaguera)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ممکن است که تمرکز کردن بر واکنشهای انگیختگی، روش جدیدی برای دخالت در اختلالات روانی باشد.
"گرت استابر"(Garret Stuber)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش نه تنها تعداد زیادی از نورونها را شناسایی میکند که در انگیختگی و اضطراب نقش دارند، بلکه راه را برای آزمایشهای آینده هموار میسازد که میتوانند به بررسی سیستماتیک انواع سلولهایی بپردازند که در حالتهای پیچیده روانی و فیزیولوژیکی نقش دارند. این کار میتواند به ارائه درمانهای جدیدی برای اختلالات عصبی کمک کند.
اختلالات اضطرابی، افسردگی و اختلالات دیگری که با واکنشهای انگیختگی زیاد و کم همراه هستند، افراد زیادی را تحت تاثیر قرار میدهند. ممکن است که درمانها بتوانند به کاهش نشانههای بیماری کمک کنند اما بسیاری از آنها، عوارض جانبی نامطلوبی دارند و دلیل ریشهای بروز چنین اختلالاتی مبهم است.
گره خوردن این ریشهها در میان پیچیدگی مغز، یک چالش بزرگ به شمار میرود؛ چالشی که اخیراً فناوری آزمایشگاهی، غلبه بر آن را آغاز کرده است.
پژوهشگران در این پروژه، ناحیهای از مغز موسوم به "هسته بستر نوار انتهایی"(BNST) را مورد بررسی قرار دادند که پژوهشهای پیشین، ارتباط آنها را با رفتارهای شبیه به ترس و اضطراب در موشها نشان داده بودند. این ناحیه از مغز، یک هدف امیدوارکننده برای داروهای مربوط به بیماریهای روانی به شمار میرود. پژوهشگران در این پروژه، گروهی از نورونها را مورد بررسی قرار دادند که یک ژن پیامرسان عصبی موسوم به "Pnoc" را بیان میکنند که با احساس درد و انگیختگی مرتبط هستند.
پژوهشگران از روش جدیدی موسوم به "میکروسکوپ دو فوتونی"(TPEF) استفاده کردند تا تصاویر ثبت شده از Pnoc را در مغز موشهایی که محرکهایی برای برانگیختن ترس اضطراب و رفتارهای شامل پاداش به آنها ارائه شده بود، مورد بررسی قرار دهند.
به این ترتیب، دانشمندان دریافتند که فعالیت این نورونها میتواند پس از ارائه هر یک از محرکها، به گشاد شدن سریع مردمک چشمهای موشها منجر شود.
سپس، پژوهشگران از فناوری "اپتوژنتیک"(Optogenetics) استفاده کردند تا فعالیتهای نورونهای Pnoc را راهاندازی کنند. آنها دریافتند که تحریک فعالیت Pnoc، به واکنش مردمک چشم و افزایش ضربان قلب منجر میشود. راهاندازی نورونها با کمک فناوری اپتوژنتیک در حالی که موشها آزمایشهای پیچیده را پشت سر میگذاشتند، نشانههای اضطراب را در آنها افزایش داد؛ در حالی که عدم فعالیت نورونها، نتیجه معکوسی به همراه داشت.
رودریگز روماگورا گفت: ما دریافتیم که فعال کردن نورونهای Pnoc، به بروز واکنشهای انگیختگی منجر میشود و حالتهای شبیه به اضطراب را بدتر میکند.
این پژوهش، در مجله "Cell Reports" به چاپ رسید.
نظر بدهید