«پیت موندریان» نقاش نامدار هلند، بیشتر برای خلق نقاشی‌های کاملا انتزاعی با ویژگی‌های بسیار ساده شهرت دارد. اما در کارنامه این هنرمند آثاری به چشم می‌خورند که با ذهنیتی که از آثار او داریم چندان مطابقت ندارند.
به گزارش سارنا به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی آرت، «پیت موندریان» یکی از بنیان‌گذاران جنبش مدرن هلندی «د استایل» اغلب برای تابلوهای نقاشی کاملا انتزاعی که در دهه ۲۰ میلادی خلق کرده است، شناخته می‌شود. تابلوهای نقاشی که مشخصه اصلی آن‌ها خطوط ساده، مستطیل و رنگ‌های اصلی هستند.
با این حال، «موندریان» پیش از این که چنین تابلوهای نقاشی خلق کند، تلاش می‌کرد راه و روش خودش را پیدا کند. او سبک‌های نقاشی مختلفی را امتحان کرد. نقطه عطف دوران هنری او در سال ۱۹۱۱ زمانی که از هلند به پاریس رسید، شکل گرفت. او با خلق نقاشی‌های کوبیسم آغاز کرد و آن را با هنر آوانگارد پاریسی آمیخت. پس از مدتی هم به سراغ ایده‌های انتزاعی رفت.
در ادامه با شماری از آثار دوران ابتدایی فعالیت «موندریان» به عنوان هنرمند آشنا می‌شوید که شاید باتوجه به آثار معمول و مشهور او برایتان غیرمنتظره باشد.
نمادگرایی
این نقاشی می‌تواند هر یک از طرفداران آثار مینیمال «موندریان» را مجذوب خود کند. این نقاشی در نگاه اول با توجه به اشکال جسورانه و متضاد و پس‌زمینه‌ای که با استفاده از خطوط انحنادار شکل گرفته است، شبیه یکی از آثار «ادوارد مونک» به نظر می‌رسد. نگاه خیره دخترک و عنوان «عشق عمیق» این تابلو نقاشی را در دسته آثار نمادین قرار داده است. این دخترک به چه چیزی این چنین عشق می‌ورزد؟ خداوند، والدینش، دوستانش و یا مدرسه؟ تمامی این فرضیه‌ها در گلی که بالای سر دخترک قرار دارد به تصویر کشیده شده است.
فوویسم
آسیاب‌بادی قرمز رنگی، مزرعه سرخ و یک آسمان زرد؟ این فقط می‌تواند «فوویسم» باشد. دومین اثر از فهرست آثار غیرمنتظره «موندریان»، واقعیت را به کمک یک پالت رنگ کاملا غیرواقعی به تصویر می‌کشد. این یکی از ویژگی‌های بارز نقاشان فوویست است.
پست امپرسیونیسم
درخت تک و تنهایی که در غروب به تصویر کشیده شده است در نگاه اول به عنوان یکی از آثار «ونسان ون‌گوگ» نقاش پست‌امپرسیونیست مشهور شناسایی می‌شود. شاخه‌های سیاه و تنه قرمز درخت در مقایسه با پس‌زمینه آبی، تضاد بزرگی را ایجاد کرده است. با اینکه می‌دانیم این تابلو نقاشی یک منظره را به تصویر می‌کشد، اما عمق زیادی در آن حس نمی‌کنیم. شاید «موندریان» در این دوره بدون عمق بودن تابلوهای نقاشی را امتحان می‌کرد.
کوبیسم
کوبیسم یعنی هر شی‌ء را به ترکیب‌های هندسی تبدیل کنیم. البته هدف از این کار آن است که این تبدیل به نحوی صورت بگیرد که بیننده، همچنان قادر به تشخیص هویت اصلی آن شی‌ء باشد. در تابلو نقاشی «طبیعت بی‌جان با ظرف زنجبیل» ما شیشه‌ای را می‌بینیم که در اطراف آن لوازم آشپزخانه قرار داده شده است. شرایط مشابهی در تابلو نقاشی «درخت خاکستری» نیز وجود دارد.
نظر بدهید