خاطره‌ای از مهربانی و لطف امام رضا (ع) از زبان آیت الله بهجت

به گزارش سارنا به نقل از مهر، در آستانه فرارسیدن دهه کرامت هستیم و روزهای آینده فضای کشور بیش از هر زمان دیگر عطر و بوی رضوی می‌گیرد. یکی از القابی که در شأن امام رضا علیه السلام وارد شده لقب «رئوف» است. چنان‌چه امام جواد علیه السلام خطاب به پدر بزرگوارشان می‌فرمایند: «…السَّلَامُ‏ عَلَی‏ الْإِمَامِ‏ الرَّءُوف ‏…» رئوف بودن صفتی است که با لطف، مهربانی و مهرورزی نسبت به دیگران گره خورده، و مرحوم علامه طباطبایی در این لقب امام رضا علیه السلام می‌فرمودند: «همه امامان معصوم علیهم السلام رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا علیه السلام ظاهر است.» و نیز می‌فرمودند: «انسان هنگامی که وارد حرم رضوی علیه السلام می‌شود، مشاهده می‌کند که از در و دیوار حرم آن امام، رأفت می‌بارد.»

آنچه در ادامه خواهید دید، روایت حضرت آیت الله محمد تقی بهجت از جلوه‌هایی از رأفت و مهربانی امام رضا (ع) است:

آیت الله بهجت می‌گویند: «یکی از دوستان و از خویشان ما خودش برای بنده نقل کرد. می‌گفت: «مهمان فلان آقا بودیم در مشهد، همیشه وارد بر او می‌شدیم. پنجره را باز کرد و گنبد حضرت رضا علیه‌السلام را که دید سلام کرد. من آنجا نشسته بودم، این حاجی خیلی خیّر و صالح بود. اینجا ایستاده بود و سلام کرد، من جواب سلام [حضرت رضا علیه‌السلام] را شنیدم که به او [این حاجی] داده شد. گفتم حاج آقا! من [جواب سلام را] شنیدم. گفت: خب به سلامتی! تو استعدادت (استعداد معنوی) خوب بود که توانستی بشنوی، ایشان (اهل‌بیت) به همه جواب می‌گویند. تو استعدادت قوی بود، خوب بود، و شنیدی. [با این حرف] اصلاً خودش را از کرامت خارج کرد و گفت: ایشان (اهل‌بیت) به همه جواب می‌گویند».

بالاخره، مشهد محل شهادت و حضور [حضرت رضا علیه‌السلام] است. میت و حی بودن در پیش‌گاه اینها فرقی ندارد. [تفاوتی] در [حیات و ممات] این‌ها (اهل‌بیت) نیست، در غیر اینهاست.» (درس خارج فقه، کتاب الصلاة، ١٣٧٧/١٢/٠۴)

سمانه نوری زاده قصری