روایت امام کاظم از سناریوی قتل پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین پس از غدیر

به گزارش سارنا به نقل از تسنیم، غدیر مهم‌ترین رویداد تاریخ صدر اسلام است؛ در این روز بود که نفاق چهره از نقاب برداشت و جریان باطل مسیر خود را از جبهه‌ی حق جدا کرد و مسیر سعادت امت را به سوی پستی و شقاوت سوق داد و زمینه‌ساز تأسف‌بارترین رویدادهای تاریخ اسلام از جمله شهادت امیر مؤمنان علیه‌السلام و جریان عاشورا شد؛ همچنان که انحطاط امت از همان ساعات اولیه‌ی رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله  با غصب مقام امامت و مقام خلافت امیر مؤمنان آغاز و زمینه‌ساز اختلافات بعدی از جمله ایجاد فرقه‌های متعدد در بدنه اسلام شد. به تعبیر حضرت زهرا سلام‌الله علیها «به خدا سوگند اگر حق را به اهلش واگذار و از عترت نبی خدا پیروی می‌کردند، دو نفر هم با یکدیگر اختلاف نمی‌کردند؛ وَ اللّهِ؛ لَوْتَرَکُوا الْحَقَّ عَلى أهْلِهِ وَاتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبیّه، لَمّا اخْتَلَفَ فِى اللّهِ اثْنانِ.»

اما گزارش‌های تاریخی و روایی خبر از توطئه‌ای می‌دهند که مدت‌ها قبل از غدیر، توسط عده‌ای از منافقان طرح‌ریزی شده بود تا جلوی خطبه‌ی رسول الله صلی الله علیه و آله گرفته شود. این سناریو به قدری خبیثانه بود که حتی به ترور پیامبر خدا و امیر مؤمنان منجر می‌شد. نهایت اینکه خداوند اینچنین به پیامبر بزرگوارش فرمود که «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِین؛ ای پیامبر، آن‌چه را از پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان، اگر چنین نکنی امر رسالت او را ادا نکرده‌ای خدا تو را از مردم حفظ می‌کند، که خدا مردم کافر را هدایت نمی‌کند».

این توطئه دشمن منحصر به قبل از غدیر نبود بلکه بر اساس نقل‌های روایی، پس از جریان غدیر نیز جان پیامبر و امیر مؤمنان به شدت در خطر بود. امام کاظم علیه‌السلام ابعادی پنهانی از ماجرای غدیر را ارائه می‌دهند که گویای آن است پس از ماجرای غدیر عده‌ای از منافقان قصد داشتند پیامبر صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه‌السلام را ترور کنند. متن روایت امام کاظم علیه‌السلام را در ادامه می‌خوانید:
«زمانی که پیامبر در غدیرخم امیرالمؤمنین را به امامت منسوب کرد، به یک نفر و هفت نفر از رؤسای مهاجر و انصار فرمان داد که با او به عنوان امیرالمؤمنین بیعت کنند. پس آن‌ها چنین کردند، اما با یکدیگر توافق کردند که علی علیه‌السلام را از این امر برکنار و او و پیامبر را به قتل برسانند؛ لذا سخنانی را که به پیامبر (گفتند،] همه از جمله توافقات و توطئه‌هایشان بود.

اوّلین آن‌ها گفت «من به هیچ چیزی، به اندازه‌ی این بیعت توجه و دقت ندارم و امیدوارم که خداوند، به‌خاطر آن مرا در قصرهای بهشتی جای داده و از بهترین ساکنان و منزل‌کنندگان در آن قرارم دهد».
و دومین آن‌ها گفت: «پدر و مادرم به فدایت ای رسول‌خدا، مطمئنم که این بیعت، تنها راه ورود به بهشت و دوری از آتش جهنّم است و به خدا سوگند نقض پیمانی که با تو بستم، مرا خوشحال نمی‌کند. زمین تا به عرش برای من، آکنده از مرواریدهای تر و تازه و جواهرات فاخر شده است».
و سومین نفر آن‌ها گفت: «ای رسول‌خدا، به خدا سوگند از اینکه با این بیعت در رضوان خداوند وارد شدم بسیار خوشحال و خرسندم و یقین دارم چنانچه تمام گناهان اهل زمین در پرونده‌ی من باشد، با این بیعت، همه پاک شده و از بین می‌رود و بر سخنانش، سوگند یاد کرد».

پس از آنان، تمام ستمگران و سرکشان، از گفتار ایشان تبعیّت کردند [و کلماتی مثل حرف‌های آن‌ها بر زبان جاری کردند]. خداوند به محمد صلی الله علیه و آله فرمود: یُخادِعُونَ اللهَ یعنی [آنها] رسول‌خدا و نیز مؤمنین را که سرور و برترین آن‌ها علیّ‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام است، با پیمان‌هایی خلاف آنچه که در دلشان است، فریب می‌دهند. سپس فرمود: وَ ما یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ (بقره9) و تنها خودشان از این خدعه و نیرنگشان متضرّر می‌شوند و خداوند از آن‌ها و یاری‌شان بی‌نیاز است.
و اگر [سنّت خداوند چنین نبود و] خداوند به آنان مهلت نمی‌داد [تا زنده بمانند و چنین اعمالی انجام دهند]، قطعاً آن‌ها نمی‌توانستند طغیان و سرکشی کنند. [آنها] نمی‌فهمند که امر ما این‌گونه است و خداوند به پیامبرش از دورویی، دروغ و کفر آن‌ها خبر می‌دهد و حضرت رسول (را امر می‌کند که بر ستمگران پیمان‌شکن لعن بفرستد و آن لعن در دنیا از ایشان جدا نمی‌شود. در دنیا بهترین بندگان خدا ایشان را لعن می‌کنند و در آخرت نیز به شدیدترین عذاب‌های الهی گرفتار خواهندشد.» (التفسیر المنسوب إلى الإمام الحسن العسکری علیه السلام، ص114)

متن حدیث: لَمَّا نَصَبَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله عَلِیّاً یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ وَ أَمَرَ عُمَرَ وَ تَمَامَ تِسْعَهْ مِنْ رُؤَسَاءِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ أَنْ یُبَایِعُوهُ بِإِمْرَهْ الْمُؤْمِنِینَ فَفَعَلُوا ذَلِکَ وَ تَوَاطَئُوا بَیْنَهُمْ أَنْ یَدْفَعُوا هَذَا الْأَمْرَ عَنْ عَلِیٍّ وَ أَنْ یُهْلِکُوهُمَا کَانَ مِنْ مُوَاطَاتِهِمْ أَنْ قَالَ أَوَّلُهُمْ: مَا اعْتَدَدْتُ بِشَیْءٍ کَاعْتِدَادِی بِهَذِهِ الْبَیْعَهْ وَ لَقَدْ رَجَوْتُ أَنْ یَفْسَحَ اللَّهُ بِهَا لِی فِی قُصُورِ الْجِنَانِ وَ یَجْعَلَنِی فِیهَا مِنْ أَفْضَلِ النُّزَّالِ وَ السُّکَّانِ. وَ قَالَ ثَانِیهِمْ: بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا وَثِقْتُ بِدُخُولِ الْجَنَّهْ وَ النَّجَاهْ مِنَ النَّارِ إِلَّا بِهَذِهِ الْبَیْعَهْ وَ اللَّهِ مَا یَسُرُّنِی أَنْ نَقَضْتُهَا أَوْ نَکَثْتُ بَعْدَ مَا أَعْطَیْتُ وَ أنَّ لِی طِلَاعَ مَا بَیْنَ الثَّرَی إِلَی الْعَرْشِ لَآلِیَ رَطْبَهْ وَ جَوَاهِرَ فَاخِرَهًًْ. وَ قَالَ ثَالِثُهُمْ: وَ اللَّهِ یَا رَسُولَ اللَّهِ، لَقَدْ صِرْتُ مِنَ الْفَرَحِ بِهَذِهِ الْبَیْعَهْ وَ مِنَ السُّرُورِ الْفَسِیحِ مِنَ الْآمَالِ فِی رِضْوَانِ اللَّهِ مَا أَیْقَنْتُ أَنَّهُ لَوْ کَانَتْ ذُنُوبُ أَهْلِ الْأَرْضِ کُلُّهَا عَلَیَّ لَمُحِّصَتْ عَنِّی بِهَذِهِ الْبَیْعَهًِْ وَ حَلَفَ عَلَی مَا قَالَ مِنْ ذَلِکَ ثُمَّ تَتَابَعَ بِمِثْلِ هَذَا الِاعْتِذَارِ مَنْ بَعْدَهُمْ مِنَ الْجَبَابِرَهْ وَ الْمُتَمَرِّدِینَ. فَقَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لِمُحَمَّدٍ: یُخادِعُونَ اللهَ یَعْنِی یُخَادِعُونَ رَسُولَ اللَّهِ بِأَیْمَانِهِمْ خِلَافَ مَا فِی جَوَانِحِهِمْ وَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ أَیْضاً الَّذِینَ سَیِّدُهُمْ وَ فَاضِلُهُمْ عَلِیُّ بنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ ثُمَّ قَالَ: وَ ما یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ مَا یَضُرُّونَ بِتِلْکَ الْخَدِیعَهْ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْهُمْ وَ عَنْ نُصْرَتِهِمْ وَ لَوْ لَا إِمْهَالُهُ لَهُمْ مَا قَدَرُوا عَلَی شَیْءٍ مِنْ فُجُورِهِمْ وَ طُغْیَانِهِمْ وَ ما یَشْعُرُونَ أَنَّ الْأَمْرَ کَذَلِکَ وَ أَنَّ اللَّهَ یُطْلِعُ نَبِیَّهُ عَلَی نِفَاقِهِمْ وَ کَذِبِهِمْ وَ کُفْرِهِمْ وَ یَأْمُرُهُ بِلَعْنِهِمْ فِی لَعْنَهْ الظَّالِمِینَ النَّاکِثِینَ وَ ذَلِکَ اللَّعْنُ لَا یُفَارِقُهُمْ فِی الدُّنْیَا یَلْعَنُهُمْ خِیَارُ عِبَادِ اللَّهِ وَ فِی الْآخِرَهْ یُبْتَلَوْنَ بِشَدَائِدِ عِقَابِ اللَّه.