ابداع یک واکسن ترکیبی برای درمان تومور بدخیم پوستی

به گزارش سارنا به نقل از ایسنا و به نقل از نانومگزین، سرطان راه‌های گوناگونی را برای بقا و پیشروی در بدن انسان دارد. سلول‌ها و تومورها راه‌های مختلفی را برای منحرف کردن، فریب دادن و فرار از تشخیص توسط سیستم ایمنی بدن به کار می‌برند.

به عنوان مثال، چگونگی دفع واکسن‌های ضد سرطان را در نظر بگیرید. سلول‌های سرطانی در بدن، چه به صورت منفرد و چه به صورت یکپارچه، خود را با ترشحات شیمیایی می‌پوشانند تا در برابر عوامل موجود در واکسن‌ها استتار شوند؛ در غیر این صورت حمله همه‌جانبه سیستم ایمنی بدن را در پیش دارند. این واقعیت که سیستم ایمنی بدن تا حد زیادی نمی‌تواند سرطان را ببیند، دلیل عمده‌ای است مبنی بر این که چرا درمان‌های سرطان به راه‌های گوناگونی متوسل می‌شوند که سلول‌های سالم و سرطانی را به طور یکسان از بین می‌برند.

دانشمندان داروسازی در "دانشگاه آیووا"(UIowa)، راهبرد جدیدی را برای غلبه بر دفاع مبتکرانه سرطان کشف کرده‌اند. آنها در یک پژوهش جدید دریافتند که نانوذرات باردار همراه با یک واکسن می‌توانند در از بین بردن تومورها یا افزایش طول عمر موش‌های مبتلا به سرطان موثر باشند.

دانشمندان معتقدند که این روش جدید، جذاب است زیرا نانوذرات مورد استفاده می‌توانند به صورت انبوه تولید شوند، در دمای اتاق ذخیره شوند و توسط پزشکان عمومی برای درمان انواع سرطان‌ها تجویز شوند.

"علی سالم"(Ali Salem)، دانشیار علوم دارویی دانشگاه آیووا و از پژوهشگران این پروژه گفت: این می‌تواند یک فرمول پایدار باشد و به صورت پودر در دسترس قرار بگیرد.

نانوذرات باردار که کُره‌هایی با قطر ۱۰۰ تا ۱۶۰ نانومتر هستند و در آزمایشگاه سالم ابداع شده‌اند، در اطراف تومورهای ملانوما در موش‌ها تزریق شدند. نانوذرات به سلول‌های مقابله‌کننده با ملانوما که توسط واکسن "آدنوویروس"(Adenovirus) تحریک می‌شوند، امکان می‌دهند تا تومور را پیدا کنند و به غلبه بر دفاع آنها بپردازند.

در یک مجموعه از آزمایش‌ها شامل ۹ موش که فرمول واکسن نانوذره-آدنوویروس را دریافت کردند، پنج موش عاری از سرطان شدند. این در حالی بود که چهار موش دیگر بیش از ۱۰۰ روز زنده ماندند؛ یعنی سه برابر بیشتر از موش‌هایی که فقط واکسن دریافت کردند و پنج برابر بیشتر از موش‌هایی که اصلا چیزی دریافت نکرده بودند.

سالم گفت: این یک روش جدید برای درمان سرطان و بهبود واکسن‌ها است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که واکسن‌ها آن سطح از موفقیت را که وعده داده شده بود، نداشته‌اند. این روش ممکن است سرانجام وعده واکسن‌ها را برای درمان سرطان محقق کند.

واکسن آدنوویروس، عملیات مبارزه با سرطان را با دستور دادن به خانواده‌ای از سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های لنفوسیت T کشنده آغاز می‌کند تا در ماموریت‌های جستجو و نابودی تومور شرکت کنند. تومورها، سیگنال‌های شیمیایی ترشح می‌کنند تا خود را غیرخطرناک جلوه دهند و بنابراین تا حد زیادی از شناسایی شدن دوری می‌کنند. هنگامی که نانوذرات باردار در نزدیکی تومور تزریق شدند، واکنش التهابی ایجاد کردند. این روند، مشابه به آتش‌ کشیدن خانه بود. سلول‌های T که در اطراف گردش می‌کنند، شعله‌های آتش را می‌بینند و با عجله به محل می‌روند.

"عماد وفا"(Emad Wafa)، از پژوهشگران این پروژه گفت: نانوذرات کاتیونی، یک التهاب موضعی را در محل تومور ایجاد می‌کنند. این کار، یک سیگنال ارسال می‌کند و نشان می‌دهد که شرایطی ایجاد شده است که باید مراقب آن بود. نانوذرات، یک افزودنی حیاتی برای کمک کردن به تاثیر واکسن هستند.

پژوهش‌های دیگر، موفقیت ترکیبی از ادجوانت و واکسن را برای مکان‌یابی و پاک کردن تومورها نشان داده‌اند. در یکی از این پژوهش‌ها که به سرپرستی "شان گری"(Sean Geary)، از پژوهشگران آزمایشگاه سالم انجام شد، پژوهشگران یک ماده کمکی به نام "CpG" را مستقیما به تومورهای موش تزریق کردند که با یک واکسن آدنوویروس ترکیب شد تا به مقابله با تومور در موش‌ها بپردازد اما CpG در آن پژوهش به اندازه مورد انتظار مؤثر نبود و تولید انبوه آن آسان نیست.

سالم گفت: ما یک عامل مصنوعی داریم که مقرون‌به‌صرفه‌تر و پایدارتر است، ساخت آن آسان‌تر صورت می‌گیرد و یادگیری و استفاده از آن برای پزشک آسان‌تر است. این یک رویکرد مفهومی متفاوت به شمار می‌رود.

این پژوهش، در مجله "Science Advances" به چاپ رسید.