به گزارش سارنا به نقل از فارس:
با توجه به دروغ پردازی های گسترده و عجیب و غریب رسانه های ضدایرانی، قصد داریم در سلسه گزارش هایی به بررسی انگیزه های بازنشر این دروغ ها توسط برخی افراد و شخصیت ها بپردازیم. بی شک واکاوی این انگیزه ها به فهم دقیق تر موضوع و شناخت صحنه کمک خواهد کرد. اگرچه این تحلیل ها لزوما همه واقعیت نیست اما متناسب با سایر شواهد و اطلاعات انجام گرفته است و مقدمه ای است برای بحث های دقیق تر درباره این موضوعات!
رسانه های ضدانقلاب 43 سال در آرزوی براندازی
تقریبا در انگیزه رسانه های ضدانقلاب و ضدایرانی اختلاف نظری وجود ندارد. آنها بارها ثابت کرده اند که با انگیزه براندازی تاسیس شده اند و البته بطور مشخص در 10 سال گذشته پروژه تجزیه ایران را دنبال می کنند. تبدیل ایران به چند کشور کوچک، امکان زیر سلطه بردن آن را آسان تر خواهد کرد. اما بقیه افرادی که با این جریان ها هم‌نوا می شوند چه انگیزه هایی دارند؟
در اولین گزارش از این سلسه گزارش ها به انگیزه سیاسیون داخلی و شکست خوردگان انتخاباتی می پردازیم:
افرادی که تا همین یکی دوسال پیش در قدرت بودند و به سبب ناکارآمدی هایشان توسط مردم کنار زده شدند، حالا فرصت را غنیمت شمرده اند بار دیگر با سناریوی جدید وارد میدان شوند.
در این سناریو افرادی که به دلایل مختلف شخصی و عمومی، در این نظام آینده سیاسی برای خود قائل نیستند میدان داری می کنند و با حرمت شکنی و تکرار دروغ های ضد انقلاب تلاش می کنند زمینه را برای چانه زنی عناصر پشت پرده فراهم کنند. تحرکات افرادی مثل محمود صادقی، ابطحی و امثال پروانه سلحشوری ها را باید در این دسته تحلیل کرد. دانسته یا نادانسته فشار از پائین می آورند تا عقلای این جریان فرصت چانه زنی پیدا کنند. مساله این جریان کسب قدرت است. مردمسالاری، آزادی و بقیه شعارهای زیبا همگی ابزار این هدف هستند.
شهریورسال 92 به یاد بیاورید. افرادی که در فتنه 88 شدیدترین دروغها و تهمتها را علیه نظام به کار بردند و آن را نامشروع خواندند؛ 4 سال بعد در دولت حسن روحانی برای رای اعتماد گرفتن از مجلس چفیه به گردن انداختند و با ادبیات انقلابی رنگ عوض کردند.
برای اینها میزان حق و باطل حضور یا عدم حضورشان در قدرت است. روزگاری به سبک مارکسیست ها و سوسیالیست ها اندیشه های چپ گرایانه را تبلیغ می کردند و روزگاری با چرخش به راست طرفدار لیبرالیسم می شدند و فرهنگ و اقتصاد آزاد را دنبال کردند. زمانی از دیوار لانه جاسوسی بالا می روند و زمانی حافظ بی چون و چرای منافع آمریکا در ایران می شوند. زمانی از دخالت مستشاری ایران در عراق و سوریه وامصیبتها سر دادند و زمانی خواهان حمله به أفغانستان برای حمایت از مردم در مقابل طالبان شدند. همان افراد و همان چهره ها.
اگر در انتخابات شکست بخورند حتما تقلب شده یا شورای نگهبان دخالت کرده ولی اگر پیروز شوند از محبوبیت خودشان بوده. مرور رفتارهای آنها در 43 سال گذشته همین قدر متناقض بوده است.
نظر بدهید