رجعت و ارتباط آن با ظهور امام زمان(عج)

گروه تحلیلی-مذهبی سارنا:

یکی از باورهای مهم شیعیان مسأله رجعت است و با آن که رجعت جزء اصول اعتقادی شیعه نیست اما طبق روایت از ضروریات مذهب شیعه است.

رجعت به معنای بازگشت و در  معنای شیعی به معنای بازگشت مردگان  به دنیا است. طبق برخی آیات و روایات با ظهور امام زمان(عج) برخی مردگان صالح رجعت می کنند و به کمک امام زمان(عج) می آیند. این نوع رجعت اولین رجعت در آخرالزمان می باشد. مردمان دوران غیبت، در روزگاری زندگی می کنند که با توجه به ندیدن امام معصوم و همچنین ندیدن بسیاری از اموری غیبی، باور موضوع رجعت برایشان بسیار سخت است. اما با ظهور امام زمان(عج) آنقدر اتفاقات عجیب رخ خواهد داد که دیگر رجعت امری غیر ممکن و عجیب برای مردم آن روزگار نخواهد بود.

به طور کلی رجعت دوگونه است: یکی رجعت صالحان و دیگری رجعت منافقان و بدکاران.

علت رجعت برخی خوبان در حکومت امام زمان(عج) این است که خداوند بعضی صالحانی را که عمری در انتظار امام زمان(عج) مجاهدت کردند اما عمرشان به دنیا نبود را به دنیا برمی گرداند تا حکومت عدل الهی و رهبری امام زمان(عج) بر عالم را درک کنند و به ثواب همراهی با ولی عصر(عج) برسند.

همچنین خداوند برخی رهبران باطل را نیز به دنیا برمی گرداند تا علاوه بر عذاب اخروی دچار عذاب دنیوی هم بشوند و در دنیا هم طعم شکست و خواری را بدست امام زمان(عج) بچشند.

درخصوص امکان به وقوع پیوستن رجعت، مقالات و مطالب زیادی وجود دارد که خوانندگان محترم می توانند به آنها مراجعه کنند ولی تنها به این نکته اشاره می کنیم که وجود خود امام زمان(عج) و تشکیل حکومت عدل الهی معجزه ای بسیار بزرگ تر از رجعت است و بقیه معجزات در ذیل آن تعریف می شوند. علاوه بر این لازم به ذکر است که هیچ کاری از قدرت خداوند خارج نیست و پروردگار بر هر کاری قادر و تواناست.

رجعت در قرآن

در قرآن آیاتی وجود دارد که به وقوع رجعت در آینده اشاره می کند:

خداوند در سوره مبارکه نمل، آیه ۸۳ می‌فرماید: «و َیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ اُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآَیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ»، (ترجمه:  روزی خواهد آمد که از هر گروه، دسته‌ای را برمی‌انگیزیم، از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کنند).

خداوند در این آیه به صراحت می‌گوید که ما گروهی از ستمکاران را برمی‌انگیزیم، نه همه آن‌ها را. به‌طور قطع این حشر، نمی‌تواند حشر روز قیامت باشد، چرا که حشر روز قیامت همگانی است و احدی باقی نمی‌ماند، مگر این‌که در روز قیامت محشور می‌شود و نتیجه اعمال خود را خواهد دید. این‌مطلب از بسیاری از آیات قرآن کریم قابل استفاده است.

خداوند در آیه ۱۱ سوره غافر می‌فرماید: «قَالُوا رَبَّنَا اَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَاَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ اِلَی خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ»، (ترجمه: در روز واپـسین کافران گویند: خداوندا! ما را دوبار می‌راندی و دوبار زنده کردی؛ پس اینک که ما به گناهان خویش گردن نهاده‌ایم، برای بیرون شدن از این گرفتاری راه چاره‌ای هست)؟
در‌ ایـن آیه، خداوند از دوبار می‌راندن و دوباز زنده شدن سخن گفته است، که هر می‌راندن، حیات سابقی را می‌رساند همانگونه که دوبار زنده شدن، مرگ پیشین را حکایت می‌کند. مـی‌رانـدن نـخست، پس از حیات دنیوی، و مرگ دوم، پس از حیات در رجعت است؛ چنان‌که احیا نخست، در رجعت، و احیا دوم در روز واپسین است.

رجعت در روایات

در کلام اهل بیت نیز موضوع رجعت وجود دارد که برخی از آنها را بیان می کنیم:

در روایتی از امام رضا(ع) نقل شده است که: "هر کس به یگانگی خدا... و رجعت اقرار کند... و به معراج و سؤال و جواب در قبر و... جزا و حساب [روز قیامت] ایمان داشته باشد، مؤمن راستین و از شیعیان ما خاندان است."(بحارالانوار، ص 121، ح 16)

امام صادق (ع) در روایتی می فرماید: " روزهای خدا سه تایند: روزی که قائم به پا می خیزد، روز رجعت و روز رستاخیز."(بحارالانوار، ج 53، ص 63، ح 53)

آن حضرت در روایت دیگری می فرماید: "کسی که به رجعت ما اعتقاد ندارد از ما [اهل بیت] نیست.".(بحارالانوار، ج 53، ص 63، ح 53.)

امام رضا (ع) می فرماید: "همانا رجعت حق است و در امت های پیشین رخ داده است و قرآن نیز از وقوع آن خبر می دهد. رسول خدا ـ درود و سلام خدا بر او و خاندانش باد ـ نیز فرمود: در میان این امت نیز همه آنچه در امت های پیشین رخ داده است بی هیچ تفاوت رخ خواهد داد."( بحارالأنوار، ج 53، ص 59، ح 45.).

امام صادق (ع)، ایمان به رجعت را یکی از شروط هفت گانه ایمان دانسته است و می فرماید: "هر کس به هفت چیز اقرار کند، از اهل ایمان خواهد بود. آن حضرت، یکی از هفت چیز را ایمان به رجعت برشمرد."(  بحارالانوار، ج 53، ص 121، ح 161)

سابقه رجعت در گذشته

زنده شدن اصحاب کهف:

رجعت در گذشته هم وجود داشته و در داستان های قرآنی به چندین مورد رجعت مردگان به دنیا پرداخته شده است که به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

یکی از دلایل صحت و امکان رجعت، زنده شدن اصحاب کهف، بعد از ۳۰۰ سال است که خداوند در سوره کهف، آیه 21 به آن تصریح می‌کند «وَتَحْسَبُهُمْ اَیْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ... وَکَذَلِکَ بَعَثْنَاهُمْ لِیَتَسَاءَلُوا بَیْنَهُمْ » (ترجمه: گمان می‌بری که آنان بیدارند، در حالی که آنان آرمیده‌اند... این‌چنین آنان را برانگیختم تا میان خود گفتگو کنند).

زنده شدن هفتاد نفر از اصحاب موسی:

حضرت موسی هفتاد نفر از اصحاب خود را به میعاد گاهش در کوه طور برد؛ اما آن‌ها بعد از دیدن معجزات فراوان، باز هم بر لجاجت خویش پافشاری و حتی درخواست کردند که خداوند را با همین چشم ظاهری ببینند که خداوند عذاب خود را بر آنان نازل کرد و آنان بر اثر صاعقه از بین رفتند. حضرت موسی (علیه‌السّلام) دعا کرد و آنان دوباره زنده شدند. خداوند این داستان را  در سوره بقره، آیه 55 نقل می کند: «وَاِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَی لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتَّی نَرَی اللَّهَ جَهْرَةً فَاَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُونَ. ثُمَّ بَعَثْنَاکُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ؛»

(ترجمه: یاد بیاورید هنگامی را که به موسی گفتید: ایمان نمی‌آوریم، تا خدا را بالعیان ببینیم... پس صاعقه شـمـا را فراگرفت، در حالی که نظاره می‌کردید، در مقابل این عقوبت کاری نمی‌توانستید انجام دهید، آنگاه شما را پس از مرگتان برانگیختیم باشد تا سپاسگزار باشید).

رجعت اولاد ایوب:

خداوند فرزندان حضرت ایوب را بعد از آنی که همه آن‌ها را از دنیا برده بود، به او بازگرداند و تا سال‌ها بعد با آن حضرت زندگی کردند.

در سوره صاد ، آیه 43 آمده است: « وَوَهَبْنَا لَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِکْرَی لِاُولِی الْاَلْبَابِ؛» (ترجمه: و خانواده‌اش را به او بخشیدیم، و همانند آن‌ها را بر آنان افزودیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکّری برای‌ اندیشمندان.)

زنده شدن هفتاد هزار خانوار فراری از طاعون:

یکی دیگر از دلایل صحت و امکان رجعت در این امت، داستان هفتاد هزار خانوار فراری از طاعون است که دچار مرگ ناگهانی شدند، و سپس با دعای حزقیل، سومین وصی حضرت موسی، زنده شدند. خداوند، در قرآن سوره بقره ، آیه 243، داستان را این‌گونه نقل می‌کند: «اَلَمْ تَرَ اِلَی الَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ وَهُمْ اُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ اَحْیَاهُمْ اِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ وَلَکِنَّ اَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ»ترجمه:( آیا ندیده‌ای (ندانسته‌ای) گروهی را که از ترس مرگ از خانه‌های خود بیرون شدند (به بـهـانه بیماری طاعون از شرکت در جنگ و جهاد خودداری نمودند) خداوند فرمان مرگ آنان را صـادر نـمـود، سـپـس، بر اثر دعای پیغمبری عظیم الشان، آنان را زنده نمود. خداوند نسبت به بندگان خود بخشاینده است گرچه بیشتر مردم سپاس نمی‌دارند).

در تفسیر این آیه آورده اند: اینان هفتاد هزار خانوار بودند که از ترس مرگ، بیماری طاعون را بهانه قرار دادند، در جهاد شرکت نجستند، و از خانه‌هایشان بیرون شدند. آنگاه در راه، مرگ همگی فرا رسید. و بر دست سومین وصی حضرت موسی (علیه‌السّلام) زنده شدند، و اینان گروهی از بنی اسرائیل بودند.

رجعت در حکومت امام زمان(عج):

یکی از اتفاقات مهم در دوران حکومت امام زمان(عج)، رجعت برخی افراد از عالم برزخ به دنیا است. این رجعت دو گونه است: یکی رجعت بعضی افراد گناهکار و بد سابقه که طبق روایات این افراد به دستور امام زمان(عج) به دنیا رجعت می کنند و علت آن هم این است تا انتقام ظلم هایی که به ائمه گذشته و دیگر مردمان جهان کرده اند توسط امام زمان(عج) از این ظالمان گرفته شود.

یکی هم رجعت برخی خوبان عالم مثل بعضی انبیاء الهی و اصحاب صدر اسلام و شهدا و صلحا که در روایات از تعدادی از آنها نام برده شده است مانند اصحاب کهف، سلمان فارسی، مقداد، مالک اشتر.

همچنین بسیاری از شهدا و علما و عرفا هم امکان رجعت برایشان فراهم است.

فلسفه رجعت برخی خوبان هم این است که خداوند به خاطر مجاهدت ها و ایثارگری های آنها افتخار همراهی و سربازی برای امام زمان(عج) را به آنها عطا می کند تا شیرینی رهبری امام معصوم بر کل عالم را درک کنند.

هان طور که قبلاً اشاره شد رجعت یکی از اتفاقات حتمی در مذهب شیعه است که البته امروزه برای بشر کمی دور از ذهن می باشد. اما با ظهور امام زمان(عج) آنقدر اتفاقات عجیبی در حکومت حضرت رخ می دهد که قبول رجعت برای مردمان زمان حکومت امام زمان(عج) بسیار ساده و عادی است.

رجعت ائمه بعد از حکومت امام زمان(عج):

همان گونه که اشاره شد رجعت هایی در دوران حکومت امام زمان(عج) اتفاق می افتد که امر رجعت را برای مردم به موضوعی عادی تبدیل می کند. البته این نوع رجعت مقدمه ای بر رجعت های بسیار مهم در آخرالزمان است.

قبل از پرداختن به رجعت های مهم بعد از حکومت امام زمان(عج)، لازم است به این نکته اشاره شود که رجعت برخی گناهکاران و بدسرشتان عالم هم در زمان حکومت امام زمان(عج) و هم  بعد از حکومت امام زمان(عج) اتفاق می افتد با این تفاوت که در زمان حکومت امام زمان(عج) رجعت این گونه افراد تنها برای انتقام گیری از آنها توسط امام زمان(عج) در دنیا انجام می شود. هرچند که عذاب اصلی این ها در جهنم خواهد بود اما به صورت نمادین هم باید انتقام ظلم هایی که این ها به ائمه و پیروان راه حق کردند گرفته شود و این مهم به دست پر توان امام زمان(عج) انجام خواهد گرفت.

امام در زمانی دیگر در آخرالزمان هم باز رجعت برخی بدکاران و رهبران باطل اتفاق می افتد و آن هم بعد از حکومت امام زمان(عج) خواهد بود.

تفاوت این رجعت با رجعت زمان امام زمان(عج) در این است که این افراد با توجه به این که در زمان زندگی خودشان از رهبران جبهه باطل بوده اند بعد از رجعت و در آخرالزمان هم باز به عنوان رهبران راه باطل انتخاب می شوند و دوباره به جنگ جبهه حق می روند. اما این بار به دست امامان راه حق که آنها هم رجعت کرده اند شکست می خورند و انتقام همه بدی هایشان توسط ائمه(ع)گرفته می شود و شکست شان را همه عالم در دنیا می بینند.

اما مهم ترین رجعت ها رجعت امامان شیعه به دنیا می باشد. بعد از پایان عمر شریف امام زمان(عج) حکومت ایشان پابرجا خواهد بود و جانشینان آن حضرت طبق بسیاری از روایات، ائمه قبل می باشند که با رجعت به دنیا بازگشته اند.

ظاهراً اولین رجعت کننده از اهل بیت، امام حسین(ع) خواهد بود و ایشان به عنوان اولین جانشین امام زمان(عج) زمام امور را به دست می گیرد و حاکم کل دنیا خواهد شد. جالب است که روزی امام زمان(عج) جانشین ائمه گذشته بود در آخرالزمان ائمه قبل از امام زمان(عج) که پدر و اجداد حضرت هستند به عنوان جانشینان امام عصر(عج) حکومت آن حضرت را اداره خواهند کرد.

طبق روایاتی امام حسین(ع) حدود 300 سال حکومت می کند. و بعد ایشان ائمه دیگر رجعت کرده و به اداره دنیا خواهند پرداخت.

امام صادق در روایتی فرمود: خروج و رجعت حسین با هفتاد تن از یاران وفادار خود است که کلاه‌خودهای زرّین بر سر دارند. از دو سو می‌آیند و به مردم خبر می‌دهند که این حسین است که رجعت کرده و بیرون آمده تا هیچ مؤمنی درباره‌ی آن حضرت شک و تردید نکند و بدون تردید او دجّال و شیطان نیست و هنوز حجت بن‌الحسن (عجل الله تعالی فرجه الشریف) میان مردم است و چون در دل مؤمنان استوار شود که او حسین است، اجل حجّت فرا رسد و امام حسین علیه السلام خواهد بود که او را غسل می‌دهد و کفن و حنوط می‌کند و به خاکش می‌سپارد و عهده‌دار تجهیز جنازه وصی جز وصی و امام نمی‌شود."

اینکه با رجعت ائمه چه اتفاقی برای حرم های ایشان می افتد و اینکه دوباره چگونه از دنیا می روند و اینکه آیا در هر زمان تنها یکی از ائمه حضور دارد و یا این که ممکن است در یک زمان بیش از یک امام به دنیا رجعت کند از اموری است که اطلاعاتی از آن ها وجود ندارد و در زمان خودش مشخص می شود که چه خواهد شد. مهم این است که رجعت ائمه از امور حتمی در آخرالزمان است و اتفاق خواهد افتاد و حکومت امام زمان(عج) توسط امامان معصوم(ع) که رجعت کرده اند سالیان سال ادامه پیدا می کند.

رجعت امیرالمؤمنین علی(ع) نیز یکی از اتفاقات مهم آخرالزمان است. بر اساس روایات، حضرت علی(ع) چندین مرتبه رجعت دارد، اولین رجعت آن حضرت هنگام ظهور امام مهدی(عج) است که حضرت علی(ع) برای کمک به فرزندش مهدی(عج) رجعت می کند. چگونگی این رجعت و کمک مشخص نیست.

 در روایتی از امام باقر(ع) یکی از رجعت‌های آن حضرت در زمان حاکمیت امام حسین(ع) است، آخرین رجعت امام علی(ع) پس از رجعت و حکومت دیگر امامان(ع) است و پس از آن قیامت می‌شود.

امام علی(ع) در انتقام گرفتن از دشمنان اهل بیت(ع) به امام مهدی(عج) و امام حسین(ع) یاری می‌رساند، در روایات فراوانی وارد شده است که امام علی(ع) پس از رجعت، دشمنانش را علامت‌گذاری و داغ می‌نهد و بدین طریق آنان را از مؤمنان جدا می‌سازد.

امام علی(ع) رجعت‌های متعددی دارد، در این رجعت‌ها به یاری اسلام و امام مهدی(عج) و امام حسین (ع) می‌پردازد.

روایات متعددی بر حاکمیت امام علی(ع) بر جهان اشاره دارند، در برخی از روایات آمده است: بر مشرق و مغرب عالم حکومت می‌کند و یا دولت او دولت دولت‌ها هست.

ظاهراًحضرت پیامبر(ص) نیز رجعت می کند اما اینکه حکومت می کند و یا به ائمه(ع) در حکومت یاری می رساند چندان مشخص نیست.

دابَّةُ الأرض چیست؟

دابَّةُ الأرض یا جنبنده زمینی، موجودی ناشناخته که از زمین خارج شده و کافر و مؤمن را از هم جدا می‌کند. این موجود از نشانه‌های آخرالزمان یا قیامت دانسته شده است. دابَّةُ الأرض ممکن است از یکی از زمین‌های نجف، مدینه، مکه، بین صفا و مروه، بیرون آید. وی پس از خارج شدن از زمین به سمت یمن و شام می‌رود.
به عقیده برخی از علمای شیعه، طبق روایات، دابَّةُ الارض امام علی(ع) یا امام مهدی(ع) است.
در روایات فراوانی دابۀ الارض بر شخص امیرمؤمنان علی علیه‌السّلام تطبیق شده است. در تفسیر علی بن ابراهیم از امام صادق (علیه‌السّلام) آمده است: مردی به عمار یاسر گفت: آیه‌ای در قرآن است که فکر مرا پریشان ساخته و مرا در شک انداخته است. عمار گفت: کدام آیه؟ گفت: آیۀ و اذا وقع القول علیهم اخرجنا لهم دابة من الارض تکلمهم...، 

 این کدام جنبنده است؟ عمار گفت: به خدا سوگند روی زمین نمی‌نشینم، غذا نمی‌خورم و آبی نمی‌نوشم، تا دابَّةُ الارض را به تو نشان دهم. پس همراه آن مرد خدمت حضرت علی علیه‌السّلام آمد؛ در حالی که حضرت غذا می‌خورد. هنگامی که چشم امام علیه‌السّلام به عمار افتاد، فرمود: بیا. عمار آمد و نشست و با امام علیه‌السّلام غذا خورد. آن مرد سخت در تعجب فرو رفت و ناباورانه به این صحنه نگریست؛ چرا که عمار به او قول داده بود و قسم خورده بود تا به وعده‌اش وفا نکند، غذا نخورد. گویی قول و قسم خود را فراموش کرده است.
هنگامی که عمار برخاست و با حضرت علی علیه‌السّلام خداحافظی کرد، آن مرد رو به او کرد و گفت: عجیب است! تو سوگند یاد کردی که غذا نخوری و آب ننوشی و بر زمین ننشینی، مگر این که دابَّةُ الارض را به من نشان دهی. عمار در پاسخ گفت: من او را به تو نشان دادم اگر فهمیدی.

دوره رجعت که در منابع از آن به عنوان ضروريات مکتب تشيع ياد مي‌شود دوره‌اي است که اطلاعاتي بسيار اجمالي درباره آن به دست ما رسيده است. با استفاده از مباني و مستندات قرآني و روايي متعددي مي‌توان اجمال مربوط به دوره رجعت را اثبات نمود امّا درباره جزييات اين دوره طولاني مدت که در روايات گفته شده هرکس نوه هزارم خويش را مي‌بيند و سيدالشهدا(ع) چنان عمر مي‌کنند که ابروهاي ايشان روي چشم‌هايشان مي‌افتد نمي‌توان با قطعيت صحبت نمود. امام حسين(ع) اوّلين رجعت کننده است که به تدفين امام عصر(ع) مي‌پردازند. پس از ايشان بقیه امامان(ع) و حضرت علی(ع) و رسول اکرم(ص) نيز به دنيا باز مي گردند و امیرالمؤمنین(ع) آخرین رجعت کننده به دنیا می باشد. بنابر روايات متعدد منظور از خروج «دابَّةُ الارض» که مربوط به اين دوره دانسته شده همان رجعت اميرالمومنين(ع) است و ديگر گزارش‌ها چندان قابل اعتنا و لحاظ کردن نيستند.

در اين دوره نبرد نمادين بزرگي ميان بهترين‌ها و بدترين‌هاي تاريخ بشريت رخ مي‌دهد و در آن جبهه حق فائق مي‌شود. علاقه مندان درباره دوره رجعت و ويژگي‌هاي و اتفاقات مربوط به آن بايد به آثار ارزشمندي گه به قلم بزرگاني چون علامه مجلسي، آيت الله طبسي(ترجمه ميرشاه ولد) و... و نيز ويژه نامه «رجعت» ماهنامه موعود که چندي پيش منتشر شد مراجعه نمايند.
یکی از مهمترین دلایلی که لزوم وجود رجعت را اثبات می کند این است که طبق اعتقاد تشیع، چهارده معصوم بالاترین مقام را در بین تمام مخلوقات خداوند دارند و خداوند علم اولین و آخرین عالم و تمام آنچه می شد در اختیار یک مخلوق قرار داد به آنها عطا فرموده است. حالا سؤال این است که خداوندی که هیچ کار بیهوده ای نمی کند چرا چنین عظمت، مقام و قدرتی را در اختیار چهارده معصوم(ع) قرار داده است. حتماً جواب داده می شود که برای هدایت بشریت و رساندن زندگی اخروی و دنیایی انسان به کمال، این قدرت در اختیار معصومین(ع) قرار گرفته است.

اما با یک نگاه گذرا به تاریخ درمی یابیم که در دوران ائمه(ع)، بشر کمترین استفاده را از وجود مقدس معصومین(ع) برده است. حال با توجه به اینکه خداوند کار بیهوده نمی کند پس این ظرفیت های عظیم کجا باید بروز داشته باشند. مثلاً شخصیتی مثل امام جواد(ع) که تنها بیست و پیج سال عمر کرد مردم چه قدر از دریای عظمت این امام بزرگوار استفاده کردند؟ درست است که ائمه(ع) تمام دوران عمر خود را صرف هدایت مردم می کردند اما باز این ذره ای از ظرفیت عظیم معصومین(ع) برای هدایت و رهبری بشر و دنیا نبوده است.

اینجاست که لزوم رجعت مشخص می شود تا ائمه(ع) با توجه به اینکه زمینه کامل توسط امام زمان(عج) فراهم شده است به دنیا بیایند و از تمام ظرفیت خود برای هدایت بشریت استفاده کنند.

سلام خدا بر صاحب الزمان(عج)، سلام خدا بر آن امام غایبی که وعده خداوند را محقق می کند. سلام بر آن امامی که بزرگترین آرزو و هدف اجداد معصوم خود را برآورده می کند. سلام خدا بر آن امام مظلوم و تنهایی که بیش از هزار سال در غیبت است و در غربت سپری می کند تا روزی بیاید و چنان حکومتی برپا کند تا فرصتی برای رجعت اجداد معصومش فراهم شود تا همگام از وجود امامان معصوم (ع) بهره ببرند. قطعاً این مهم تنها با مجاهدت های امام زمان(عج) و یاران باوفایش محقق خواهد شد.

پایان رجعت و شروع قیامت:

همان طور که خلقت در شش مرحله و به تعبير قرآن کريم شش روز اتفاق افتاد پايان خلقت خاکي نيز طي چند مرحله خواهد بود. گویا آخرین حجت خدا بر زمین امیرالمؤمنین علی(ع) خواهد بود و امیرالمؤمنین(ع) است که ندای پایان جهان را اعلام می کند و بعد به آسمان عروج می کند. پس از رفتن آخرين حجت الهي از زمین بنا بر برخي روايات چهل روز جهان در نوعي ابهام و سردرگمي طي طريق خواهد نمود. در پي دميدن اوّل اسرافيل در صور خويش، ابتدا همه انسان‌ها مي‌ميرند و ديگر موجودات نيز جان خويش را از دست مي‌دهند. جان همه را عزراييل و جان او را اسرافيل مي‌گيرد و او نيز با اراده الهي مي‌ميرد و طي مدتي خداوند تنها حي عالم خواهد بود. پس از آن خداوند اسرافيل را زنده نموده و او مجددا در صور خويش مي‌دمد و همه خلايق از اوّل تا آخر زنده مي‌شود و صحنه قيامت برپا مي‌شود.

از خدا و  امام زمان(ع) و اهل بیت(ع) می خواهیم که به حق ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) و به حق خون پاک اباعبدالله الحسین(ع) دست ما را در صحرای محشر بگیرند و از این گردنه سخت به سلامت عبور دهند.

 به حق صدیقه طاهره فاطمه زهرا(س) "اللهمّ عجّل لوليّك الفرج"