گروه تحلیلی-مذهبی سارنا:
یکی از مهمترین اقدامات در جهت خودسازی یک فرد منتظر انجام واجبات دینی است. اين مقاله به بررسي وظايف و امور واجب هر مسلمان شيعه و منتظر واقعي امام زمان (عج)، از منظري متفاوت خواهد پرداخت.
در مورد واجبات مانند نماز، روزه، حج و غيره علاوه بر قرآن و احاديث، مطالب بسيار زيادي از زبان و قلم علما و اساتيد بزرگ اسلامي شنيده و خوانده شده است كه به حق بسيار آموزنده و راهگشاست. در قرآن كريم هم آيات بسيار زيادي در مورد لزوم به جاي آوردن واجبات دين اسلام براي هر فرد مسلمان وجود دارد. همچنين بسياري از احاديث معصومين (ع) مربوط به نماز، روزه، حج و ديگر واجبات دين مي باشد و آنقدر مطلب در اين مورد وجود دارد كه نيازي به بيان اين مطالب در اين مقاله نيست .
هدف از اين نوشتار بيان يك سري مطالب كلي در مورد لزوم انجام واجبات است و اينكه يكي از لوازم مهم براي فراهم كردن مقدمات ظهور حضرت صاحب الزمان (عج) اين است كه شيعيان آن حضرت در انجام واجبات ديني خود كوشا باشند، همان گونه كه امام زمانشان در اين امر كوشاست، وچه بد منظره ايست كه كسي كه داعيه پيروي از امامش را دارد و نام او را به زبان مي آورد از انجام كاري كه امامش هر روز به آن مشغول است سر باز مي زند و يا فراتر از آن، اعتقادي هم به انجام آن كار ندارد.
بسيار شنيده شده است كه وقتي به شخصي گفته مي شود كه به چه علت نماز نمي خواني، اين گونه استدلال مي كند كه من اعتقادي به نماز به اين گونه ندارم و انسان بايد در دلش به ياد خدا باشد و يا اين گونه خم و راست شدن لازم نيست و يا اينكه چرا بايد اين عبارات را در نماز به كار برد؟ انسان بايد دلش پاك باشد، به ديگران ظلم نكند، دزدي نكند، اخلاق خوبي داشته باشد، اعمال ناشايست انجام ندهد و البته در دلش خدا را شكر كند و به ياد خدا باشد و يا به شكلي كه خودش تشخيص مي دهد خدا را عبادت كند و از اين دست استدلال ها.
تعجب انسان زماني زياد مي شود كه چطور ائمه ما با اينكه در عمل به همه آنچه ذكر شد از همه بالاترند و تمام فضايل انساني را يكجا دارا هستند، اما چنان به انجام واجبات دين به شكل مرسوم آن اهتمام داشتند كه گويا همه چيز در گرو انجام آنهاست.
آيا امامان ما به اين مطالب و استدلال هاي اين افراد نرسيده بودند و يا اينكه اين افراد بهتر از امامان خود مي دانند؟
آیا مي شود كه يك فرد شيعه که نماز نمی خواند با عشق و ارادت در مراسم عزاداري امامي شركت كند كه در وسط ميدان جنگ نماز برپا كرد و بسياري از ياران خود را به خاطر نماز خواندن از دست داد؟ همه مي دانند كه تعداد ياران سيدالشهداء (ع) تقريباً 100 نفر بود كه لازم بود تا حد امكان از تلفات زياد جلوگيري شود اما نماز براي امام آنقدر مهم بود كه در چنين شرايطي حاضر شد به بهاي از دست دادن تعدادی از افراد خود، آن را برپا كند .
آنوقت چطور ممكن است كه كسي حسين (ع) را امام خود بداند اما نماز نخواند و در برابر آن اينگونه استدلال كند؟
قانوني در فيزيك وجود دارد به اين مضمون كه هر دو جسمي با هر فاصله اي به هم نيرو وارد مي كنند و بنابر ميزان جرم هر جسم مقدار اين نيرو متفاوت است. اگر جسمي خيلي بزرگ باشد مثل زمين، ماحصل آن نيروي جاذبه زمين خواهد بود و اگر جسم خيلي كوچك باشد، اين نيرو احساس نمي شود ولي در هر صورت وجود دارد. از اين مثال مي شود استفاده كرد و قانوني را در جامعه بررسي كرد.
همه انسانها در هر جايگاهي و با هر نسبتي، نسبت به هم داراي وظايفي هستند. هر چند كه دايره اين وظايف ممكن است متفاوت باشد و بنابر جايگاه هر شخص نسبت به شخص ديگر فرق داشته باشد اما آن چيزي كه مسلم است هيچ كس نمي تواند به بهانه آزادي و يا هر دليل ديگري از زير بار انجام وظايف خود نسبت به ديگران شانه خالي كند.
وظايف هر فرد در برابر پدر، مادر، همسر، خواهر، برادر و فرزند بسيار سنگين است و تقريباً همه قبول دارند و اين مسأله را پذيرفته اند كه هيچ اختياري در اين مورد وجود ندارد و انساني كه به وظايف خود در قبال افراد نامبرده عمل نكند بسيار مورد شماتت است و در جامعه و خانواده جايگاهي ندارد. به همين ترتيب نسبت به ديگر افراد جامعه براي هر شخص وظايفي تعريف شده است كه همه ملزم به انجام آنها هستند و هيچ دو فردي وجود ندارند كه نسبت به هم وظيفه و مسئوليتي نداشته باشند هر چند اگر اين وظايف بسيار كم باشد. حتي انسانها نسبت به موجودات و مسائل مختلف پيرامون خود نيز داراي وظيفه و مسئوليت هستند.
حال آيا مي توان تصور كرد انساني كه نسبت به همه كس و همه چيز داراي وظايفي مشخص است و جامعه و خود فرد هم اين موضوع را بدون اعتراضي پذيرفته اند، آنوقت اين انسان در برابر خداي خود و خالق خود كه از هر كس به او نزديك تر است وظيفه اي ندارد و هيچ الزامي براي آدمي در عمل به وظيفه اش در برابر خداوند وجود ندارد و به حال خود رها شده است .
چطور اگر فردي وظايف و مسئوليتهاي خود را در جامعه به درستي انجام ندهد توبيخ مي شود و خودش هم اين امر را قبول دارد، اما اگر در برابر خالق خود كوتاهي كند انتظار توبيخ و عذاب ندارد در حالي كه وظايف انسان ها نسبت به هم و يا نسبت به موجودات ديگر قراردادي است ولي وظايف انسان نسبت به خداوند ذاتي است و اصولاً اگر آدمي نسبت به ديگران وظيفه اي هم دارد در طول وظايفش نسبت به خداست. حتي خود خداوند هم براي خود در برابر مخلوقاتش مسئوليتهايي تعريف كرده است كه بسيار زياد است كه هم در زندگي و هم بعد از مرگ انسان وعده آنها داده شده است.
وقتي فردي وسيله اي را مي خرد قطعاً براي استفاده از آن طبق دستور نوشته شده توسط سازنده آن عمل مي كند و آن فرد مي داند كه اين دستور درست است زيرا قطعاً سازنده آن وسيله بهتر از آن باخبر است. اما بسيار ديده شده است كه افراد در برابر دستورات خالق خود چون و چرا مي كنند و براي خود استدلال هاي عجيب مي آورند تا بتوانند از زير بار انجام وظايف شانه خالي كنند.
به هر حال كساني كه دستورات الهي را بي كم و كاست انجام داده اند از باز شدن دريچه هايي به روي خود گفته اند كه كمتر انساني وجود دارد كه براي رسيدن به آن فيوضات و كرامات وسوسه نشود و هوش از سرش نرود. پس چه خوب است كه شخص مسلمان به پيروي از امامان و پيشوايان خود در اين مسير زيبا قدم گذارد و از اين درياي رحمت و نعمت الهي خود را بي جهت محروم نسازد.
در هر صورت يكي از مهمترين شرايطي كه جامعه مسلمان به خصوص جامعه شيعي را براي ظهور حضرت صاحب الزمان (عج) آماده خواهد كرد دين داري و عمل به واجبات به ويژه نماز در بين مسلمانان است ، كه نماز كليد و رمز رسيدن به كمال آدمي است.
اميد است شيعيان كه قطعاً ياران خاص و ويژه امام عصر (عج) هستند هر چه بيشتر به انجام واجبات ديني خود همچون نماز ، روزه ، حج و . . . اهتمام بورزند تا افتخار سربازي آن حضرت را بدست آورند .
اللهمّ عجّل لوليّك الفرج
سروش دلیری
مقاله خوبی بود
نظر بدهید