سارنا - سروش دلیری
چندی پیش رئیس جمهور محترم در ماجرای درخواست مکانیزم فعال شدن ماشه توسط آمریکا، گفتند که روز شنبه و یکشنبه روز پیروزی بزرگ برای ملت ایران است. در این راستا چند نکته لازم است که بیان شود:
1- به عنوان نویسنده این سطور کمی تأمل کردم تا صحبت های مقام معظم رهبری به مناسبت هفته دفاع مقدس را بشنوم که اگر احیانا ایشان حرف رئیس جمهور را تایید کردند به تبعیت از مقام ولایت نقدی به حرف های رئیس جمهور نکنم. اما همین طور که انتظار می رفت رهبری کمترین اشاره ای به این موضوع نکردند که گویا این موضوع را بسیار کم اهمیت می دانستند.
2- اینکه همراهی نکردن ظاهری اروپا با امریکا یک پیروزی بزرگ برجامی است بیشتر خنده دار است. واقعا برجام امضا شد که ما امروز شاهد تنهایی امریکا در مکانیزم ماشه باشیم؟ الان تحریمی برداشته شد؟ نفتی خریده شد؟ پولی داده شد؟ دیگر اروپا و امریکا چه باید می کردند در نقض برجام که نکردند؟ واقعا این چه پیروزی در برجام است؟
واقعا دولت محترم ما این دو اتفاق اخیر در رد درخواست امریکا توسط شورای امنیت و سازمان ملل را به حساب موفقیت برجام می گذارد؟
اگر برجام تعهدنامه ای قوی و الزام آور بود که امریکا از آن خارج نمی شد و اروپا آن را به بازی نمی گرفت. بهتر نیست این انزوای اخیر امریکا را به خاطر قدرت میدانی و منطقه ای و فرامنطقه ای نظامی ایران بدانیم؟ قطعا این قدرت نفوذ ایران در منطقه است که دنیا را در برابر خود به زانو درآورده آن هم به بهای خون حاج قاسم ها نه امضای وزیر محترم خارجه پای توافقنامه ضعیف برجام. واقعا برجام کجا توانست منافع ملت ایران را در رفع تحریم ها و رفع مشکلات اقتصادی تأمین کند که حالا به آن افتخار هم بکنیم؟ فشار تحریم ها نسبت به قبل از برجام بیشتر شده که کمتر نشده. مگر قرار نبود برجام چرخ اقتصاد کشور را بچرخاند؟ واقعا به چه افتخار کنیم؟ به انزوای امریکا؟ هدف این بود؟
3- درست در روزهایی که رئیس جمهور محترم وعده گشایش اقتصادی و یا پیروزی بزرگ را می دهند اتفاقات منفی در اقتصاد کشور می افتد مانند سقوط بورس، که این بار هم بعد از تبریک پیروزی شاهد آن بودیم. مردم باز هم در روز تبریک رئیس جمهور شاهد آب شدن سرمایه های خود بودند و تنها خود را با جوک گفتن و تمسخر دولت کمی دلخوش می کردند. چرا رئیس محترم دولت که دوستانشان وی را سیاست مداری بزرگ و شاگرد مرحوم هاشمی می دانند اینگونه موضع می گیرند که باعث تمسخر کشور و نظام شوند؟ یاد خنده های غیرعزتمندانه جناب رئیس جمهور با رهبران اروپایی افتادم که از آن هم غصه خوردیم.
4- چرا مسئولین اقتصادی دولت مراقبت نمی کنند که در فردای روز به اصطلاح پیروزی بزرگ ملت، بورس سقوط نکند تا سخن رئیس جمهور اینقدر بی ارزش وباعث خنده نشود؟ حرف رئیس جمهور اعتبار کشور است نه اینکه هر شبکه اجتماعی را که باز کنیم تمسخر رئیس جمهور بیشترین مطالب امروز آن باشد. واقعا فهمیدن این موضوع برای مسئولین اقتصادی کشور اینقدر سخت است که وقتی در روز اعلام گشایش اقتصادی و یا پیروزی بزرگ مردم از سوی رئیس جمهور، دلار بالا برود و یا بورس سقوط کند اول از همه نظام زیر سوال می رود و بعد رئیس جمهور و دولت بی اعتبار می شوند؟ مسئولین اقتصادی ما واقعا چکاره اند؟
5- مردم ایران خوب می دانند که این مشکلات عمدتا به خاطر ایستادگی آنها در برابر استکبار جهانی و صهیونیسم جهانی است و با همه این مشکلات راه مقاومت را انشاالله تا ظهور مهدی فاطمه (عج) ادامه می دهند. اما واقعا گفتن این جور تبریکات و حرف ها در زیر این همه فشار و سختی که مردم تحمل می کنند بیشتر باعث اعصاب خوردی مردم می شود. اینجور صحبت ها بیشتر باعث تمسخر اهداف و آرمان های نظام می شود.حتما که رئیس جمهور محترم چنین قصدی ندارند و ما هم به هیچ وجه نمی خواهیم ذهن کسی را به این سمت ببریم زیرا به مسئولان ارشد دولتی اعتماد داریم هرچند که انتقاد فراوان داریم.
6- اما آقای رئیس جمهور، زمانی وقت تبریک گفتن به مردم است که روزی بگویید مردم شریف ایران، ما با وجود همه فشارهای ظالمانه استکبار جهانی مثل زمان جنگ، در عملیات های اقتصادی پیروز شدیم مثلا دولت جلوی گرانی افسار گسیخته و عجیب خودرو را گرفته یا قیمت ارز متعادل شده و یا فلان کارخانه دوباره راه اندازی شده و یا قیمت سکه کاهش پیدا کرد. زمانی دولتمردان می توانند به خود افتخار کنند که همانگونه که در زمان جنگ تحمیلی مردم از دست دشمن در امان بودند و فرماندهان در حال جانفشانی، امروز هم در این جنگ اقتصادی مردم در امان باشند و فرماندهان اقتصادی در حال جانفشانی، نه اینکه خدای نکرده برعکس باشد.
اینکه شما دائم بگویید این مشکلات به علت تحریم است و از روی مردم شرمنده ایم، مثل این است که فرماندهان نظامی در زمان جنگ به مردم بگویند ببخشید، جنگ است دیگر و ما نمیتوانیم از جان شما محافظت کنیم. ای مردم ببخشید که دشمن در حال کشتن شماست. اگر جنگ نبود شما هم کشته نمی شدید.
حکایت مسئولین دولتی و اقتصادی ما هم همین است. اینجاست که باید به اینجور مسئولین گفت پس شما چکاره اید که در این جنگ اقتصادی مردم در حال له شدن هستند ولی شما نه؟
نظر بدهید