یک نکته مهم در واردات بیشمار واکسن / چرا به یکباره این همه واکسن وارد شد؟

سارنا - سروش دلیری

بعد از شروع به کار دولت سیزدهم به یکباره واردات واکسن شدت پیدا کرد به طوریکه این روزها تزریق واکسن بدون محدودیت و برای تمام گروههای سنی انجام می شود و ایران که تا همین دو ماه پیش یکی از ضعیف ترین کشورها در واکسیناسیون سراسری بود امروز به یکی از کشورهای موفق در این زمینه تبدیل شده است.

اما این واردات یکباره واکسن سئوالات زیادی را در ذهن مردم ایجاد کرد که چطور شد به یکباره این همه واکسن وارد شد؟ چرا در دولت قبل این حجم واکسن وارد نشد؟

منتقدان دولت آقای روحانی در سطح وسیعی به انتشار این موضوع پرداختند که مسئولان و حامیان دولت سابق علت نیامدن واکسن را تصویب نشدن FATF می دانستند و حالا چطور با اینکه هیچ اتفاقی در تصویب FATF نیفتاده ولی این همه واکسن وارد کشور شده است؟

حامیان دولت روحانی هم در جواب گفتند که این واکسن ها را در دولت روحانی سفارش داده اند و همه از زحمات آن دولت است. برخی افراد هم چون آقای مطهری تغییر سیاست نظام در حمایت از تولید واکسن داخلی را علت این موضوع دانستند و یا بعضی گفتند چون ما پولهای فروش نفتمان پیش چین مانده همان را چین بابت پول واکسن برداشت و در ازای آن به ما واکسن داد.

اما این ها هیچکدام جواب این سئوال نیست که چرا به یکباره و تنها پس از چند روز از آمدن دولت آقای رئیسی این همه واکسن وارد کشور شد؟

در میانه این کشمکش ها، آقای رئیسی رئیس جمهور، در یکی از سخنرانی های اخیر خود به نکته ای اشاره کردند که شاید کلید حل این معما بود. آقای رئیسی گفتند: " برخی واردات واکسن را متوقف بر پذیرش FATF کرده بودند اما در فاصله کوتاه سپری شده از دولت سیزدهم اتفاق خاصی نیفتاده که باعث افزایش واردات واکسن یا پذیرش عضویت کشورمان در سازمان شانگهای بشود الا اینکه کشورهای همسایه و دوست ما دیدند که دیگر توجه ما به غرب نیست و ارتباط با همسایگان و کشورهای منطقه الویت سیاست خارجی ایران شده است."

این نکته ای که آقای رئیسی گفتند بسیار مهم است که متاسفانه در استدلال های حامیان دولت ایشان هم مغفول مانده است.

در هشت سال گذشته توجه دولت آقای روحانی کاملا به غرب بوده است به طوریکه حتی بعد از امضاء برجام، دولت هیچ توجهی به کشورهایی که در زمان تحریم های قبل از برجام ایران را کمک می کردند نکرد و باعث دلگیری کشورهایی چون روسیه و چین و متقابلا عدم همراهی جدی آنها با دولت ایران در زمان اعمال تحریم های جدید علیه ایران شد.

کشور چین به عنوان دومین قدرت اقتصادی دنیا و عضو پنج کشور دارای حق وتو که جزء کشورهای دوست ما به حساب می آید چندان از طرف دولت آقای روحانی مورد توجه قرار نگرفت. همچنین از ظرفیت های روسیه به عنوان یک ابرقدرت جهانی و کشوری دوست استفاده نشد. البته در ظاهر تحرکاتی در جهت همکاری با چین و روسیه صورت گرفت اما دولت وقت آنچنان شیفته ارتباط با غرب بود که هیچ تلاش جدی در عمل برای همکاری جدی با این دو کشور و حتی متحدان منطقه ای ما هم انجام نداد. روابط دوستانه سیاسی بین کشورها مثل روابط دوستی دو نفر نیست بلکه تعاریف خاص خود را دارد. اینجور نیست که رابطه عاشق و معشوقی بین کشورهای دوست وجود داشته باشد. هر کشوری در بهترین حالت به دنبال منافع ملت خود است مگر اینکه کشوری مستعمره و مزدور کشور دیگر باشد مانند نسبت برخی از کشورهای منطقه با آمریکا.

توجه و شیفتگی بی حد و حصر دولت آقای روحانی نسبت به غرب باعث دلگیری و بی انگیزگی دوستان ما در ارتباط با ما شده بود و اگر واکسن از چین نمی آمد یا ایران عضو پیمان شانگهای نمی شد به این علت بود که آنها هم می دیدند که دولت ایران چندان جدیشان نمی گیرد.

شاید هم فشارها و تشرهای آمریکا و غرب به دولت آقای روحانی مانع شکل گیری همکاری ما با دوستانمان می شد.

به هر حال این خیانتی بزرگ به کشور بود که دولت آقای روحانی انجام داد و هشت سال کشور را معطل غرب کرد به طوریکه دوستان ما هم از ما قطع امید کردند. خدا می داند چه کارهایی را در کشور به بهانه FATF انجام ندادند. قطعا این سطح از خسارتی که کشور از ناحیه دولت قبل متحمل شد را نمی توان نادیده گرفت. واقعا چقدر می شد با همکاری با کشورهای قدرتمند در حوزه اقتصاد همچون چین که اتفاقا در بسیاری از شاخص های اقتصادی جلوتر از کشورهای غربی است مشکلات کشور را حل کرد.

قطعا روزی باید پاسخگو باشند.