گروه تحلیلی خبری سارنا: یکی از موضوعاتی که همه و به خصوص رهبر معظم انقلاب بر آن تاکید دارد استفاده از نیروی جوان در عرصه سازندگی کشور است . در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد شعار جوانگرایی در دولت بیشتر به چشم می خورد و البته مدیران جوانی هم در عرصه مدیریت کشور وارد شدند.
در دولت دوازدهم اما استفاده از جوان ترها در پست هایی همچون وزارت و یا دستیار وزیر و غیره صورت گرفت تا این دولت هم خود را یک دولت جوانگرا معرفی کند.
اما مساله اینست که آیا انتصاب جوانان آن هم به صورت موردی در پست های بالای اجرایی به معنای جوانگرایی است؟ آیا در پست های بالای اجرایی تجربه و پختگی و تجربه کردن پست های اجرایی میانی نیاز نیست؟
به نظر می رسد که استفاده موردی از جوانان در پست های بالای اجرایی کشور نه تنها مشکل جوانگرایی را در کشور حل نمی کند بلکه خساراتی هم در حوزه اجرایی به بار خواهد آورد. گویا مسئولان دولتی در مفهوم جوانگرایی دچار اشتباه هستند. اینکه کسی را که تجربه یک پست مدیریتی میانی را ندارد و صرفا چون جوان است و متخصص به عنوان مثلا وزیر معاون وزیر انتخاب کنیم اشتباه بزرگی است چون چنین پست هایی بدون شک نیاز به تجربه و پختگی زیادی دارند و جوانی و تخصص دانشگاهی برای اینگونه پست ها کافی نیست و اصلا با چند انتصاب موردی بحث جوانگرایی حل نخواهد شد.
جوانگرایی در بحث مدیریتی به این معنی است که فضا برای رشد جوانان و طی نمودن پله های پیشرفت در کار و گذراندن مراحل رشد در سیستم مدیریتی کشور وجود داشته باشد و یک جوان بداند که با تلاش و تخصص می تواند پله پله به پست های بالای مدیریتی دست پیدا کند. امید است که دولت ها با درک درست مقوله جوانگرایی مدیران جدید و با انگیزه برای کشور تربیت کنند.
نظر بدهید