حال ما خوب است ولی تو باور نکن

سارنا - سروش دلیری

صبح روز جمعه سیزدهم دی ماه سال 1398 روز شهادت کسی است که دنیا را تحت تأثیر خودش قرار داده بود. فردی که هر چقدر از شهادتش می گذرد ابعاد شخصیتش بیشتر نمایان می شود و دوستدارانش بیشتر حسرت نبودنش را می خورند. کسی که حتی در چشم دشمن هم شخصیتی بزرگ و قابل احترام بود.

وقتی خبر شهادت حاج قاسم عزیز را شنیدم، نمی دانستم خوابم یا بیدار. خبر واقعی است یا شایعه است؟ بعد از مدتی شروع کردم با بهت با خودم صحبت کردم. " مگر می شود حاج قاسم به این راحتی از بین ما برود؟ حالا بعد از او با دشمن چم کنیم؟ چه کسی جرأت کرد سردار ما را بزند؟ تازه داشتیم با شخصیتش به عنوان قهرمان زندگی مان کیف می کردیم و به همه دنیا پزش را می دادیم. الان در دل رهبرمان چی می گذرد؟ چه کنیم با خنده های تلخ دشمنان و بدخواهان؟ ..."روزهای سختی بود.

سردار عزیز ما

حالا سه سال از نبودنت می گذرد. از حالمان نپرس. اصلا از همان روزهای نخستین بعد از شهادتت سختی ها شروع شد. از داستان مشکوک هواپیما، کرونای مرگ بار، فشار اقتصادی دشمن تا همین فتنه دردناک اخیر، روزهای سختی بودند که بدون حضور تو گذراندیم.

دشمن وقیح تر شد و عرصه را برای حمله به ولی امرمان باز دید و هر روز با یک فتنه جدیدی به سراغمان آمد. فتنه های بعد از شهادت تو با فتنه های قبلی فرق دارند، چون این بار تو نیستی. وقاحت دشمنان هم حالا با قبل فرق می کند. جوری با حقد و کینه به راه حق حمله می کنند که گویا به ته خط رسیده اند و چاره را تنها در رویارویی با تمام توان می دانند.

اما مجاهین راه حق از پا ننشسته اند و در این راه تا پای جان از ولی امرشان دفاع می کنند و نگذاشتند و نمی گذارند این پرچم بر زمین بیفتد. هر چند که بدون تو سخت بود، اما شهادت تو انگیزه و حس عجیبی برای مجاهدت و مبارزه در دل رزمندگان اسلام ایجاد کرد. قطعاً راه مقاومت تا سپردن این پرچم توسط رهبرمان به دست حصرت ولی عصر(عج) ادامه دارد و بدون شک دشمنان روز به روز به نابودی نزدیک تر می شوند اما ایکاش تو در کنار ما بودی.

حاج قاسم مهربان ما

حال ما خوب است ولی تو باور نکن...